کنش های اجرایی در بستگان درجه یک کودکان مبتلا به اوتیسم و بستگان کودکان بهنجار

سنجش کنش های اجرایی در والدین و بستگان افراد مبتلا به اوتیسم یکی از راه های نشان دهنده نقش ابعاد مختلف کنش های اجرایی در سبب شناسی اوتیسم است. این مطالعه کنش های اجرایی (بازداری و انعطاف پذیری شناختی) را در بستگان درجه یک کودکان مبتلا به اوتیسم مورد ارزیابی و سنجش قرار داده است.
روش مطالعه حاضر از نوع علی مقایسه ای است. برای این منظور از تکالیف استروپ و دسته بندی کارت های ویسکانسین در 124 نفر از بستگان درجه اول افراد مبتلا به اوتیسم و 124 نفر افراد بهنجار استفاده گردید. همچنین پرسشنامه سنجش دامنه اوتیسم برای کودکان مبتلا به اوتیسم جهت معیار ورود به پژوهش تکمیل شد.
تحلیل داده های به دست آمده تفاوت معنی داری بین دو گروه در عملکرد هر دو تکلیف انجام شده نشان داد و گروه بستگان افراد مبتلا به اوتیسم عملکرد ضعیف تری در بازداری و انعطاف پذیری نسبت به گروه کنترل داشتند (0/001> P).
نارسایی کنش های اجرایی در افراد مبتلا به اوتیسم و خانواده آنها، شناسایی ماهیت کنش های اجرایی مربوط به فنوتیپ اوتیسم را امکان پذیر می سازد. تلویحات ضمنی نتایج به دست آمده در مقاله مورد بحث قرار گرفته است.