بررسی صرف زمان افعال در گفتار کودکان طبیعی فارسی زبان 3 تا 5 ساله

افعال در هر جمله توانایی توصیف یک موقعیت را دارند که زمان و ماهیت این موقعیت به واسطه ی زمان فعل مشخص می شود. نابسامانی در صرف زمان افعال، در گفتار بسیاری از کودکان دچار اختلالات گفتار و زبان گزارش شده است. آزمونی که بتوان به وسیله آن صرف زمان افعال را در گفتار کودکان فارسی زبان بررسی نمود موجود نمی باشد و تاکنون نیز صرف زمان افعال در گفتار کودکان فارسی زبان مطالعه نشده است. هدف از این پژوهش بررسی صرف زمان های آینده، حال و گذشته در کودکان 5-3 ساله طبیعی فارسی زبان است.
در این مطالعه 160 کودک طبیعی3 تا 5 ساله فارسی زبان شرکت داشتند. کودکان از مهدهای کودک شهر تهران انتخاب شدند. این کودکان با استفاده از تکلیف تصویری صرف زمان افعال در کودکان 5-3 ساله طبیعی فارسی زبان مورد ارزیابی قرار گرفتند. مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی است. از آزمون های آماری تی زوجی برای مقایسه زمان ها با یکدیگر و از ضریب همبستگی پیرسون برای محاسبه ضریب همبستگی بین نمرات آزمودنی در صرف هر یک از زمان ها و سن استفاده شد.
کمترین میانگین امتیاز مربوط به زمان گذشته با مقدار 96/ 6 و بیشترین میانگین مربوط به زمان آینده با مقدار 32 /8 است. همچنین در میان چهار گروه سنی، گروه سنی 48-43 ماه کمترین میانگین با مقدار 55/22 و گروه سنی 60-55 ماه بیشترین میانگین را با مقدار 90/ 23 به دست آورد (p<0/05). با مقایسه میانگین چهار گروه سنی مورد هدف، مشخص شد که اختلاف میانگین بین گروه ها تفاوت معنی داری با یکدیگر ندارند؛ در حالیکه میانگین زمان های آینده، حال و گذشته با یکدیگر اختلاف معناداری داشتند.
کودکان طبیعی 3 تا 5 سال به ترتیب توانایی بیشتری در صرف زمان آینده، در مقایسه با زمان حال دارند و توانایی شان در بیان صرف زمان حال بیشتر از زمان گذشته است. کودکان در گروه سنی 48-43 ماه، از توانایی کمتر و کودکان در گروه سنی60-55 ماه از توانایی بیشتری در صرف زمان افعال نسبت به سایر گروه ها برخوردار بودند. این نتایج وجود منحنی u شکل را در فرآیند رشد کودکان نشان می دهد.