بررسی الگوی های زیستی، روانی و اجتماعی رابطه پزشک و بیمار: گذر از الگوی زیست پزشکی

اهمیت و تاثیر رابطه اجتماعی میان پزشکان و بیماران، بر پیامدهای بالینی، روانی اجتماعی و رفتاری مشاوره سبب شده است تا توجه چشمگیری به شکل ها و عوامل تعیین کننده این رابطه معطوف شود. هدف اصلی این مطالعه بررسی الگوی های زیستی، روانی و اجتماعی رابطه پزشک و بیمار در گذر از الگوی زیست پزشکی است.
روش این بررسی اسنادی است و مقاله های انگلیسی سال های 1980 تا 2011 موجود در پایگاه های اطلاعاتی Springer، Wileyو Proquestبررسی شده و کلمات کلیدی doctor-patient relationship، biomedical modelوbiopsychosocial modelجزء کلیدواژه های آنها بود و برخی مقاله های فارسی نیز وارد مطالعه شدند.
در کشورهای توسعه یافته، تبادل اطلاعات، الگوی غالب ارتباطی است و جنبش مصرف کننده ی سلامت، به متداول شدن مدل تصمیم گیری مشارکتی و ارتباط بیمارمحور منجر شده است. مدلی که در آن ضرورت جامع نگری به انسان چندبعدی به طور روزافزونی مطرح می شود. انسانی مرکب از ابعاد زیستی، روانی و اجتماعی. این پیچیدگی، تغییری نمونه ای را در رابطه پزشک و بیمار تحمیل می کند: گذاری از مدل پزشکی زیستی خطی به مدل زیستی روانی اجتماعی دورانی با تاثیرهای متقابل بی شمار.
برای جستجوی مراقبت های درمانی موثرتر و انسانی تر، مطالعه جامعه شناختی رابطه پزشک و بیمار می تواند زمینه های اجتماعی که در فرایند درمان بیماران مورد غفلت واقع شده اند را برجسته تر کند. لذا آموزش مهارت های ارتباطی در کنار فن و دانش پزشکی، ایجاد پیوندهای مناسب در زمینه پژوهش و آموزش میان دانشکده های علوم انسانی و علوم پزشکی و جایگزین کردن الگوهای ارتباطی بیمارمدار می تواند راهکارهای مناسبی برای گذار از مدل سنتی پزشکی زیستی به مدل چندبعدی زیستی روانی اجتماعی باشد