وضعیت آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی زنجان

آموزش بالینی قسمت مهمی از دوره های آموزشی دانشجویان پرستاری و مامایی و اساس مهارت های حرفه ای و شایستگی های بالینی در آنان می باشد.تربیت کارکنان باکفایت مستلزم آموزش بالینی باکیفیت بالا می باشد. این مطالعه با هدف بررسی وضعیت آموزش بالینی دانشگاه علوم پزشکی زنجان از دیدگاه دانشجویان پرستاری و مامایی انجام شده است.
این مطالعه توصیفی-مقطعی با شرکت 100 دانشجوی پرستاری و مامایی که به روش سرشماری انتخاب شده بودند در سال تحصیلی 92-91 در دانشگاه علوم پزشکی زنجان انجام شد. برای جمع آوری داده های تحقیق از پرسشنامه ای دو قسمتی استفاده شد که بخش اول مشخصات دموگرافیک و بخش دوم شامل 33 مولفه بود که وضعیت آموزش بالینی را در 5 حیطه اهداف و برنامه آموزشی، ویژگی های مربی، خصوصیات محیط آموزشی، کیفیت تعاملات بین دانشجویان و سایر کارکنان و نظارت و ارزشیابی مورد بررسی قرار می داد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss v.17 و با استفاده از آمار توصیفی و آزمون کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج نشان داد که ارائه اهداف درس در اولین روز کارآموزی، حضور به موقع مربی، انتظار حضور به موقع دانشجو در محل کارآموزی، تعاملات خوب مربی با دانشجویان و مهارت کافی مربی در انجام امور بالینی مهمترین نکات قوت و اهمیت ندادن به نظرات دانشجو در برنامه ریزی کارآموزی، عدم تقویت اعتماد به نفس دانشجو، ضعف دانشجو در تصمیم گیری برای برنامه ریزی مراقبت از بیمار، تعدد دانشجو در بخش، عدم ایجاد انگیزه کافی توسط محیط آموزشی، به عنوان مهمترین نقاط ضعف برنامه آموزش بالینی گزارش شدند.
گرچه برخی از ابعاد حرفه ای آموزش بالینی در سطح خوبی است، ولی هنوز نقاط ضعفی وجود دارد که زنجیره یکپارچه ی آموزش بالینی را دچار گسستگی می کند. لذا اقدامات مناسبی در جهت تقویت جنبه های مثبت و اصلاح نقائص، برای ارتقای کیفیت آموزش بالینی ضروری است.