شناسایی موانع خود اظهاری خطا توسط پرستاران در بیمارستان های ناجا

هدف اصلی پرستاران مراقبت از بیماران و بهبود سلامت انسان است؛ با این حال، خطاهای بالینی پرستاران، عملکرد آن ها و نتایج مراقبت از بیمار را تحت تاثیر قرار می دهد. بروز خطاهای پزشکی هنگام ارائه ی خدمات درمانی می تواند عواقب وخیمی برای بیماران داشته باشد. از جمله راه های شناسایی و مدیریت خطاهای بالینی، گزارش دهی و ثبت آن ها از طرف پرستاران است. این پژوهش با هدف شناسایی موانع خود اظهاری خطا توسط پرستاران در بیمارستان های ناجا انجام شد.
این پژوهش به صورت توصیفی مقطعی در بیمارستان های ناجا انجام شد. انتخاب نمونه ها به روش سهمیه ای و تصادفی بود. تعداد نمونه ی مورد نیاز برای پژوهش 273 نفر و ابزار مورد استفاده، محقق ساخته و دارای سه قسمت بود. بخش اول اطلاعات دموگرافیک، بخش دوم شامل چهار حیطه (عوامل مدیریتی، ترس از پیامدهای گزارش دهی، فرایندهای گزارش دهی، مولفه های اخلاقی) و بخش سوم شامل سوالات بسته بود. اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS 21 و روش های آماری توصیفی و استنباطی ضریب همبستگی و کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
بر اساس نتایج مطالعه، موانع خود اظهاری خطاهای بالینی توسط کارکنان پرستاری به ترتیب مربوط به حیطه ی ترس از پیامدهای گزارش دهی (11/97 ± 51/12)، عوامل مدیریتی (7/23 ± 33/5)، فرایندهای گزارش دهی (5/07 ± 23/15) و عوامل اخلاقی (4/92 ± 21/89) است. همچنین بروز خطاهای بالینی با جنسیت، رده ی شغلی، نوع استخدام و میزان تحصیلات ارتباط معنی داری نداشت (0/05 > p).
از آن جاکه ترس از پیامدهای گزارش دهی مانع مهم خود اظهاری خطا توسط پرستاران است، مدیران باید با فراهم آوردن زمینه ی حمایت شغلی و آموزش مداوم و علمی پرستاران، نگرانی های آن ها را در این خصوص کاهش دهند.