عناصر داستان در منظومه چهار چمن

بسیاری از منظومه های بزرگ ادب فارسی از ساختار روایی بالایی برخوردار هستند و انتقال بخش های مهمی از اندیشه ها و مفاهیم موجود در این آثار از زبان شخصیت های مختلف، واقعی یا نمادین بیان شده اند. از جمله این آثار، منظومه چهار چمن، سروده شاه داعی شیرازی است. این مقاله در صدد پاسخ به این پرسش است که هر یک از شخصیت های نمادین، نماینده و جانشین چه افکار و عقایدی هستند و این که شاه داعی، چگونه عناصر داستان را در پیشبرد اندیشه های ماورایی به کار گرفته است. این مقاله که فتح بابی در شناخت منظومه چهار چمن است، ساختار داستانی و روایی این اثر ناشناخته را از منظر شخصیت، زاویه دید و صحنه پردازی به بحث و واوکای گذاشته است و علت به کارگیری گیاهان و گل ها را با توجه به موضوع، مورد بررسی قرار داده است.