اثر بخشی آموزش شناختی - رفتاری به مادران پرخاشگر و سازگاری اجتماعی فرزندانشان

سازگاری اجتماعی انعکاسی از تعامل فرد با دیگران، رضایت از نقشهای خود و نحوه عملکرد در نقشهاست که تحت تاثیر عوامل متعدد ازجمله خانواده قرار دارد. مادر، نخستین فردی است که روابط اجتماعی را با فرزند خود برقرار می کند. وجود مشکلات رفتاری چون پرخاشگری در مادر می تواند زمینه ساز ناسازگاری در فرزند شود. لذا هدف از انجام دادن این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش شناختی رفتاری به مادران پرخاشگر و سازگاری اجتماعی فرزندانشان است. به همین منظور از میان دانش آموزان دختر مقطع دبیرستان منطقه 12 آموزش و پرورش شهر تهران در سال تحصیلی 1392، 50 نفر با روش نمونه گیری گزینش هدفمند انتخاب و در دو گروه آزمایشی و کنترل به طور تصادفی جایگزین شدند. دانش آموزان و مادرانشان به ترتیب پرسشنامه های سازگاری اجتماعی و پرخاشگری را در دو مرحله پیش و پس آزمون تکمیل کردند. مادران طی ده جلسه (دو روز در هفته و هر جلسه به مدت 3 ساعت) تحت برنامه آموزشی مبتنی بر رویکرد شناختی- رفتاری قرار گرفتند. داده های حاصل با روش تحلیل کوواریانس و اندازه گیری مکرر تحلیل شدند. نتایج معناداری در هر دو مقیاس را نشان داد. در مجموع می توان گفت که آموزش شناختی رفتاری مادران پرخاشگر منجر به کاهش پرخاشگری مادران و افزایش سازگاری اجتماعی فرزندان می شود.