اثر بخشی آموزش فنون وارونه سازی عادت در کاهش شدت و فراوانی تیک های حرکتی

اختلالات تیک از جمله مهم ترین اختلالات دوران کودکی هستند که می توانند بر زندگی آینده افراد تاثیر بگذارند. پژوهش حاضر به منظور تعیین اثربخشی آموزش فنون وارونه سازی عادت در کاهش شدت و فراوانی تیک های حرکتی صورت گرفته است. روش پژوهش حاضر طرح آزمایشی تک موردی با خط پایه است. نمونه این پژوهش را 2 پسر مقطع ابتدایی مبتلا به تیک حرکتی تشکیل دادند که به روش هدفمند انتخاب شدند. این افراد پس از اجرای خط پایه وارد طرح درمان شدند و آموزش فنون وارونه سازی عادت را به صورت انفرادی در طی 8 جلسه و به مدت 1 ماه دریافت کردند. ابزار استفاده شده مقیاس شدت کلی تیک یل(YGTSS، 1989) می باشد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که آموزش فنون وارونه سازی عادت باعث کاهش شدت و فراوانی تیک های حرکتی می شود. پیگیری 1 ماهه بعد از اتمام درمان حاکی از ماندگاری این نتایج بود. این درمان یکی ازموثرترین درمانها برای اختلالات تیک محسوب می شود.