بررسی تاثیر سورفاکتانت غیر یونی تویین20 بر نانوکمپلکس های پروتئین/ پلی ساکاریدی حامل کورکومین

نانوکمپلکس های بیوپلیمری علاوه بر مزایای بی شماری که دارند، دارای معایبی از جمله دشواری کنترل دقیق اندازه ذرات و عدم توانایی در جلوگیری از تجمع ذرات می باشند. در این تحقیق تاثیر تویین20 بر برهمکنش الکترواستاتیکی سدیم کازئینات و صمغ عربی حامل ترکیب آنتی اکسیدانی کورکومین مورد بررسی قرار گرفت.
ابتدا فاز آلی (کورکومین در اتانول) به فاز آبی (سدیم کازئینات، صمغ عربی و تویین20) اضافه شد. در مرحله بعدی با کاهش pH، نانوذرات تشکیل شدند. به منظور بررسی اثر متغیرهای مستقل بر پاسخ ها از طرح Box–Behnken سطح پاسخ استفاده شد. فعالیت آنتی اکسیدانی نمونه ها با استفاده از روش مهارکنندگی 1-1 دی فنیل 2-پیکریل هیدازیل (DPPH) انجام شد.
تویین20 تاثیر معنی داری بر اندازه و توزیع اندازه ذرات داشت (0001/0p<). همچنین سدیم کازئینات و تویین 20 بر کارایی کپسولاسیون و فعالیت آنتی اکسیدانی کورکومین کپسوله شده تاثیر معنی داری داشتند (0001/0p<). با استفاده از روش بهینه سازی تابع مطلوبیت، شرایط بهینه به صورت 28/0% سدیم کازئینات، 69/0% صمغ عربی، 18/0% تویین20 و pH 02/5 به دست آمد.
با توجه به کارایی کپسولاسیون و فعالیت آنتی اکسیدانی بالای نانوکمپلکس های کورکومین و عدم نیاز به تجهیزات با انرژی بالا، این روش به عنوان روشی ساده، سریع و کم انرژی پیشنهاد می شود.