موانع گزارش خطا و راهکارهای کاهش آن از دید پرستاران بیمارستان های تامین اجتماعی استان کرمان

وقوع خطا در کار بالینی غیر قابل اجتناب است اما می توان آن را از نظر میزان و شدت به حداقل رساند. تاثیر ثبت موارد خطا و گزارش به موقع بر پیشگیری از آن و افزایش ایمنی بیمار، از اهمیت زیادی برخوردار است. مطالعه ی حاضر با هدف تعیین موانع گزارش خطا و راهکارهای کاهش آن در پرستاران بیمارستان های تامین اجتمایی استان کرمان انجام گردید.
این پژوهش یک مطالعه ی مقطعی توصیفی است. در این مطالعه از پرسشنامه ی 20 سوالی موانع گزارش خطا مردانی و شهرکی واحد، پس از کسب روایی و پایایی مناسب استفاده شد. جامعه آماری پژوهش حاضر پرستاران (233 نفر) بودند که با استفاده از روش سرشماری انتخاب شدند. برای تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی (فراوانی و شاخص های مرکزی) و استنباطی (آزمون t، تحلیل واریانس یکراهه و ضریب همبستگی پیرسون) استفاده شد. داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 16 تحلیل شد. همچنین برای دریافت راهکارهای کاهش موانع، از تحلیل محتوای متن سوالات باز استفاده شد.
میانگین نمره ی موانع گزارش خطا در سطح متوسط (13 ± 69) بدست آمد. نگرانی از زدن برچسب بی لیاقتی به پرستار، تاثیر خطا در نمره ی ارزشیابی سالانه، نگرانی از انتشار خبر و وجود مسائل و پیگردهای قانونی از بیشترین موارد موانع گزارش خطا بودند. از راهکارهای مشترک و اصلی رفع موانع، ایجاد فضای امن و دوستانه برای گزارش دهی، فرایند مدیریت و پیشگیری از خطا بود.
نتیجه گیری کلی: ترس از پیامدهای گزارش دهی، از مهمترین موانع در گزارش دهی اشتباهات بود. از آنجا که گزارش دهی خطا همچنان با موانع جدی مدیریتی روبروست. لذا مسئولین سیستم های بهداشتی درمانی، بایستی ضمن مدیریت فرایندهای تاثیرگذار در بروز و گزارش اشتباهات پرستاری، بر شناسایی راهکارهای کاهش اشتباهات، از جمله ارتقاء جو سازمانی و امنیت شغلی کارکنان پرستاری، تمرکز داشته باشند.