بررسی پایداری زمانی پاسخ دزیمتر ژلاتین- تریمیسیک اسید

یکی از مشکلات دزیمترهای شیمیایی همچون تریمیسیک اسید، مایع بودن محیط فعال دزیمتر است که به کارگیری آن را با مشکل مواجه می کند. قرارگیری دزیمتر شیمیایی در بستر ژلی می تواند تا حدودی به فائق آمدن بر این مشکل کمک نماید. با توجه به اهمیت پایداری زمانی پاسخ دزیمتر پس از تابش، در این مطالعه، این پارامتر در مورد دزیمتر ژلاتین- تریمیسیک اسید در گستره دزهای یک جلسه پرتودرمانی در زمان های یک، دو، سه و چهار روز پس از تابش دهی مورد بررسی قرار گرفت.
بعد از ساخت ژل با غلظت 1میلی مولار و pH برابر 2/2 و قرار دادن در داخل ویال هایی از جنس پرسپکس، درب آن ها توسط پارافیلم بسته شده و برای حذف نور، اطراف آن با فویل آلومینیومی پوشیده شده و برای تابش دهی با دستگاه شتاب دهنده خطی، به پنج گروه تقسیم شدند. پرتودهی 24 ساعت بعد از ساخت ژل، با پرتو 6 مگاولت، توسط دستگاه شتاب دهنده خطی انجام شد. در مرحله تابش دهی هر یک از ویال ها در ایزوسنتر شتاب دهنده و در SSD برابر 100 سانتی متر و میدان 10×10سانتی متر مربع قرار داده شدند. گروه های مورد بررسی دزهایی در گستره 200-0 cGy را دریافت نموده وپس از تابش دهی در دمای 4 درجه سلسیوس نگهداری شدند. خوانش ویال ها توسط دستگاه اسپکتروفلورومتر JASCO 6200 در زمان های یک، دو، سه و چهار روز بعد از تابش دهی در طول موج های برانگیختگی 370، 380، 390، 410، 420 و 450 نانومتر انجام شد.
پس از رسم منحنی نشر دزیمتر توسط دستگاه اسپکتروفلوریمتری، طیف نشری در طول موج های مورد بررسی دارای پیک در طول موج های 377، 387، 396، 416، 427 و 457 در روزهای متوالی بعد از تابش دارا بوده و در مقایسه مشخص شد بیش ترین پایداری پاسخ دز یک روز بعد از تابش دهی در دزیمتر مشاهده می شود.
نتایج این مطالعه نشان می دهد که ترکیب ژلاتین- تریمسیک اسید در روز بعد از تابش دهی بهترین پاسخ و بیش ترین پایداری را داشته است و با توجه به شرایط دزیمتر، امکان به کارگیری کلینیکی آن قابل بررسی می باشد