عدم ارتباط وجود ویروس سایتومگال در مایع منی با ناباروری در مردان

ناباروری ناتوانی زوجین در آبستنی (قطع نظر از علل آن) پس از طی یکسال از مقاربت های متوالی و بدون بهره گیری از روش های کنترل آبستنی می باشد. در 50 درصد زوج های نابارور، مردان در ایجاد ناباروری دخیل می باشند. عوامل متعددی در بروز ناباروری مردان موثر می باشد که از آن جمله می توان به عفونت های تناسلی اشاره نمود. عفونت های تناسلی می توانند دراثر آلودگی های میکروبی، قارچی و ویروسی به وجود آیند. هدف از این تحقیق، شناسایی ویروس سایتومگال در مایع منی مردان نابارور و بررسی تاثیر آن بر پارامترهای عملکردی اسپرم از جمله حرکت، مورفولوژی و تعداد اسپرم ها می باشد.
در این تحقیق، 100 نمونه منی افراد بارور (به عنوان کنترل) و 100 نمونه منی افراد نابارور از مرکز ناباروری جهاد دانشگاهی قم جمع آوری شد. آنالیز اسپرم، برطبق روش های استاندارد سازمان بهداشت جهانی (World Health Organization یا WHO ) مورد بررسی قرارگرفت. پس از استخراج DNA، جهت تعیین حضور ویروس سایتومگال از روش PCR Nested- استفاده شد. نتایج با استفاده از آزمون کای دو و تی تست جهت بررسی رابطه ویروس و ارتباط آن با ناباروری مردان و با استفاده از نرم افزار SPSS (version 19) و با احتساب 0/05>P بررسی شدند.
بررسی اسپرموگرام 100 نمونه نابارور نشان داد که به ترتیب 56%،70٪، 82٪ از نظر تعداد، حرکت، مورفولوژی دچار مشکل بودند و 60٪ از 100 نمونه نابارور در هر 3 پارامتر اشکال داشتند. در بین نمونه های بارور و نابارور، در 10 نمونه DNA ویروس سایتومگال تشخیص داده شد که 6 نمونه آن در گروه افراد نابارور و 4 نمونه در گروه افراد بارور مشاهده شد.
از نظر آماری، ارتباطی معنی داری بین ناباروری در مردان و عفونت ویروس سایتومگال مشاهده نشد. اگرچه نتیجه بدست آمده ممکن است با تغییر جمعیت مورد بررسی تغییر کند.