تبیین و اعتباریابی راهبرد توسعه صادرات سنگ کشور ایران

هدف این مقاله ارائه الگویی مطلوب برای صادرات سنگ های تزئینی به چین است. در ابتدا با استفاده از روش کیفی مصاحبه با 15 نفر از نخبگان صنعت سنگ های تزئینی، 64 شاخص موثر بر توسعه صادرات در قالب 5 عامل اصلی و 12 عامل فرعی شناسایی شد. با استفاده از روش کمی پیمایشی، پرسشنامه ای در جهت سنجش اهمیت و تاثیر هر یک از عامل های کشف شده، تنظیم شده و به جامعه آماری به حجم 42 بنگاه صادرکننده داده شد. برای سنجش عملکرد صادراتی این بنگاه ها، از داده های حقیقی رشد ارزش دلاری و حجم وزنی صادرات و رشد سهم بازار چین طی سال 1390 تا 1392 استفاده شد؛ بنابراین، 42 شرکت صادرکننده مستمر طی این سه سال به چین، انتخاب شده و داده های آنها تحلیل شد. مطابق نتایج قابلیت و شایستگی مدیریت، قابلیت های بازاریابی صادراتی، دانش صادراتی، مالکیت معادن و حقوق و عوارض گمرکی به ترتیب بیش ترین تا کمترین اهمیت را در توسعه صادرات سنگ های تزئینی به کشور چین داشته اند. بر اساس نتایج تحلیل معادلات ساختاری و متغیرهای معنادار قابلیت های بازاریابی صادراتی، قابلیت و شایستگی مدیریت، دانش صادراتی، مالکیت معادن و حقوق و عوارض گمرکی به ترتیب بیش ترین تا کمترین تاثیر را بر عملکرد صادراتی شرکت های مذکور داشته است.