تاثیر وابستگی به مورفین بر ترمیم استخوان در موش صحرایی

شکستگی استخوان به طور شایع در حوادث وسایل نقلیه و صدمات ناشی از فعالیت های ورزشی رخ می دهد. عوامل مختلفی در ترمیم استخوان نقش دارند که از جمله می توان به سو تغذیه، استعمال دخانیات، بیماری قند و سن اشاره کرد. مرفین صرف نظر از ایجاد اعتیاد که یک مشکل عمده اجتماعی، فردی و فرهنگی محسوب می شود، اثرات متعددی بر روی فیزیولوژی و سیستم ایمنی بدن دارد. این مطالعه به منظور بررسی اثر اعتیاد به مرفین بر ترمیم استخوان طراحی شد. 56 موش صحرایی به طور تصادفی به 2 گروه 28 تایی تقسیم و تحت شرایط آزمایشگاهی یکسان نگهداری شدند. موش های گروه شاهد غیر معتاد بودند و موش های گروه معتاد از طریق اضافه کردن پودر مرفین به آب آشامیدنی به مدت 21 روز معتاد شدند. سپس هر دو گروه تحت عمل جراحی برای ایجاد سوراخ در استخوان تیبیا قرار گرفتند. در روزهای 3، 6، 10 و 20 هر بار 7 موش معتاد و 7 موش غیر معتاد مورد بیوپسی قرار گرفتند و نتایج مطالعه میکروسکپی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت که تفاوت بین دو گروه از نظر درصد اگزودای نوتروفیلی (P<0.005) و نسج گرانولاسیون (P<0.005) در روز سوم، درصد اگزودای نوتروفیلی (P=0.01) و استخوان نابالغ (P<0.005) در روز ششم، درصد استخوان های نابالغ (P=0.001) و بالغ (P<0.05) در روز دهم و بافت مزانشیمی (P<0.05) در روز بیستم معنی‎دار بود. نتایج به دست آمده بیانگر تاخیر ترمیم استخوان در گروه معتاد می باشد.