ارتباط شادکامی و حیطه های خاص امیدواری سالمندان با میزان استفاده از فضاهای شهری

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین شادکامی و حیطه های خاص امیدواری با میزان بهره برداری از فضاهای شهری در سالمندان انجام شد. تعداد 100 فرد سالمند شهر بجنورد در قالب دو گروه 50 تایی استفاده مکرر و عدم استفاده از پارک ها و فضاهای عمومی بصورت نمونه گیری خوشه ایدو مرحله ای انتخاب شدند. شرکت کنندگان تحقیق پرسشنامه های شادکامی آکسفورد وابعاد خاص امیدواری سیمپسون را تکمیل کردند. روش تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی است که تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و تحلیل ممیز به روش ورود انجام گرفت. نتایج نشان داد که متغیرهای شادکامی و امیدواری قادر به تمایز بین گروه استفاده کننده مکرر از فضاهای شهری و گروه عدم استفاده کننده از این فضاها می باشد و تابع تشخیصی بطور موفقیت آمیزی برای 93 درصد از نمونه دسته بندی درستی را انجام داده است. با توجه به میزان لامبدای ویلکز، بیشترین تفاوت دو گروه به ترتیب مربوط به امیدواری در حوزه های روابط خانوادگی، ارتباط با دوستان و اوقات فراغت و کمترین تفاوت مربوط به میزان شادکامی است. استفاده از فضاهای شهر در سالمندان با میزان بالاتری از امیدواری و شادکامی مرتبط است.