تاثیر باور به خودکارآمدی و نگرش کارآفرینی با قصد کارآفرینی دانشجویان کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه زابل

بنا بر ادبیات کارآفرینی، قصد کارآفرینی نقش تاثیرگذاری در رفتار کارآفرینی دارد. بدین جهت شناسایی عامل‏های موثر بر آن دارای اهمیت بسیاری است. در این راستا، هدف اصلی این پژوهش، بررسی رابطه‏ی باور به خودکارآمدی و قصد کارآفرینی دانشجویان با میانجی گری نگرش کارآفرینی آنان بود. این تحقیق از نظر هدف از نوع کاربردی و از نظر روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی بوده و در سال تحصیلی 1392-1393 در دانشگاه زابل انجام گرفت. جامعه‏ی آماری این پژوهش همه‏ ی دانشجویان مقطع کارشناسی رشته‏ های کشاورزی و منابع طبیعی این دانشگاه بود (2000=N). حجم نمونه، با استفاده از فرمول کوکران، 145 نفر تعیین شد که نمونه ها به روش تصادفی ساده گزینش شدند. ابزار سنجش، پرسشنامه بود که روایی ظاهری آن توسط تنی چند از متخصصان ترویج و آموزش کشاورزی و اعضای هیات علمی دانشگاه تهران مورد بررسی و تایید قرار گرفت. پایایی ابزار اندازه گیری نیز با استفاده از آلفای ترتیبی و پایایی ترکیبی اندازه گیری شد (906/0- 702/0= α و 904/0- 801/0= CR). داده های به دست آمده از ابزار اندازه گیری، با معادله‏ های ساختاری و روش حداقل مربعات جزئی و با استفاده از نرم افزار آماری Smart PLS تجزیه و تحلیل شدند. نتیجه ‏ی پژوهش نشان داد که باور به خودکارآمدی با قصد کارآفرینی دانشجویان دارای رابطه‏ ی معنی‏ دار مثبتی بوده و به طور مستقیم بر آن اثر می گذارد؛ همچنین نقش میانجیگری نگرش کارآفرینی در رابطه ‏ی باور به خودکارآمدی و قصد کارآفرینی تائید شد.