مقایسه اثربخشی زوج درمانی رفتاری تلفیقی و زوج درمانی سیستمی رفتاری بر افزایش بهزیستی روانی زوجین

بهزیستی روانی یکی از مولفه های اصلی جنبش روانشناسی مثبت بوده که نقش مهمی در سلامت جسمانی، روانی، رضایت از زندگی و ازدواج موفق ایفا می نماید و افزایش آن در آشفتگی و بحران روابط همسران می تواند یکی از دستاوردهای مثبت زوج درمانی تلقی گردد. پژوهش حاضر به منظور مقایسه اثربخشی زوج درمانی رفتاری تلفیقی و زوج درمانی سیستمی رفتاری بر افزایش بهزیستی زوجین انجام شد.
این پژوهش از نوع شبه آزمایشی و در قالب طرح پیش آزمون، پس آزمون، گروه کنترل با اندازه گیری مکرر است. جامعه آماری پژوهش حاضر را زوج های مراجعه کننده به چهار مرکز مشاوره و خدمات روانشناختی استان تهران تشکیل می دادند که 24 زوج به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل گمارده شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه 84 سوالی بهزیستی روانی ریف با شش زیر مقیاس بود. داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS شاخص های آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس آمیخته و چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته های به دست آمده در این پژوهش نشان داد که زوج درمانی رفتاری تلفیقی در مقایسه با زوج درمانی سیستمی رفتاری بر افزایش پذیرش خود، رشد فردی و تسلط بر محیط (مولفه های بهزیستی روانی) زوجین تاثیر بیشتری داشته است.
در روابط بین فردی سالم به ویژه رابطه زناشویی نیاز است تا طرفین درگیر رابطه ضمن برخورداری از نگرش مثبت به خود و زندگی گذشته، حس تسلط بر محیط را افزایش داده تا در دستیابی به تجربه های نو به عنوان یک انسان بهره مند از استعدادهای بالقوه موثر عمل نمایند.