ابتنای مدینه فاضله فارابی بر اصالت «انسان متصل به وحی»

فارابی یکی از تاثیرگذارترین فیلسوفان اسلامی است که همت خود را نه ‏تنها در طرح‏ریزی یک مابعد الطبیعه منسجم صرف کرده، بلکه آن را مقدمه ای برای ساخت جامعه ای الهی و عقلانی بر پایه انسان متصل به خدا (انسان حقیقی و بالذات) قرار داده است. انسان در مدینه فاضله فارابی اصل است و تمام ساختارهای مدینه بر پایه معرفت عقلانی وحیانی به ساحت های وجودی او شکل گرفته است. این اصالت انسان در اندیشه فارابی به‏ هیچ ‏وجه به‏ معنای اصالت انسان مستقل از مبدا نیست تا او را به ‏مثابه موجودی منقطع از مبادی خود فرض کند (انسان مجازی و بالعرض) و جامعه را نیز بر همین اساس بنا سازد. اصل بودن انسان در اندیشه این فیلسوف بر فصل ناطقیت انسان تاکید دارد. ازاین‏رو، مدینه فاضله وی، هم در بعد اخلاق، قانون، فرهنگ، معرفت و هنر، و هم در تعریف مفاهیم کمال و سعادت، کاملا بر اساس دو الگوی عقل و وحی شکل گرفته است تا انسان را از گذر زندگی روزمره در مدینه به سعادت موردنظر فیلسوف و نبی سوق دهد