کاربرد قطره آدیپونکتین در مقایسه با قطره بواسیزوماب در بهبود نورگ زایی قرنیه

مقایسه اثر آدیپونکتین (Adiponectin) با بواسیزوماب(Bevacizumab) در کاهش نورگ زایی قرنیه.
روش پژوهش: این مطالعه بر روی 40 چشم از 20 خرگوش نر آلبینو نیوزیلندی صورت گرفت. القای نورگ زایی قرنیه به وسیله یک بخیه سیلک 0-7 به طول 2 میلی متر و به فاصله 1 میلی متر از لیمبوس انجام شد. خرگوش ها به طور تصادفی به دو گروه ده تایی تقسیم شدند. برای چشم راست هر دو گروه از قطره آدیپونکتین و برای چشم چپ، در گروه اول قطره اشک مصنوعی و گروه دوم قطره بواسیزوماب استفاده شد. این درمان تا 14 روز ادامه یافت و خرگوش ها به طور منظم پی گیری شدند. در هر معاینه، تصویربرداری دیجیتال قرنیه صورت گرفت و پیشروی عروق به داخل قرنیه از لحاظ طول و سطح، اندازه گیری شد.
در پایان 14 روز، طول پیشروی عروق در خرگوش های درمان شده با آدیپونکتین از 32/0±123/2 میلی متر (قبل از درمان) به 458/0±887/0 میلی متر (بعد از درمان) کاهش یافت که معادل 98/19±68/57 درصد (51/0±24/1 میلی متر) کاهش بود (001/0P<). در مقایسه آدیپونکتین با بواسیزوماب، طول پیشروی عروق به ترتیب 98/19±68/57 و 17/27±49/42 درصد کاهش نشان داد (527/0P=). هم چنین در پایان 14 روز میانگین مساحت عروق در هر دو گروه درمان شده با آدیپونکتین از 50/1±02/5 میلی متر مربع به 75/0±40/1 میلی متر مربع کاهش یافت که معادل 76/17±64/70 درصد (57/1±63/3 میلی متر مربع) کاهش بود (001/0P<). در مقایسه آدیپونکتین با گروه درمان شده با بواسیزوماب، مساحت پیشروی عروق به ترتیب 76/17±64/70 درصد و 23/19±24/48 درصد کاهش نشان داد (013/0P=).
آدیپونکتین به طور قابل توجهی باعث کاهش نورگ زایی قرنیه می شود و تاثیر آن حداقل مشابه بواسیزوماب می باشد.