آثار ارزیابی شناختی و سرکوبگری هیجانی بر واکنشهای عصبی خودکار بر اساس حساسیت پردازش حسی

اهداف هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر راهبردهای تنظیم هیجان ارزیابی شناختی و سرکوبگری هیجانی بر واکنش های عصبی خودکار بر اساس ابعاد حساسیت پردازش حسی بالا و حساسیت پردازش حسی پایین در دانشجویان بود.
مواد و روش ها به این منظور، ابتدا 500 نفر از دانشجویان دانشگاه بوعلی سینای همدان از طریق نمونه گیری طبقه ای از دانشکده ها انتخاب شدند.پس از تحلیل نتایج اولیه 45 نفر از آنان بر اساس نمرات انتهایی توزیع (Z استاندارد) در مقیاس حساسیت پردازش حسی انتخاب شدند و در نهایت به منظور آزمون فرضیه های پژوهش، شرکت کنندگان برای سنجش واکنش های عصبی خودکار تحت شرایط مشاهده معمولی، ارزیابی شناختی و سرکوبگری هیجانی مطالعه شدند. برای بررسی نتایج پژوهش، داده ها پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزار spss22 و آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره، کوواریانس تک متغیره و آزمون های تعقیبی تحلیل شدند.
یافته ها نتایج نشان داد که بین سه گروه آزمودنی بر اساس ابعاد تنظیم هیجان و حساسیت پردازش حسی تفاوت معناداری در ابعاد واکنش های عصبی خودکار وجود دارد؛ گروه با حساسیت پردازش حسی بالا (HSP) میزان ضربان قلب بالاتر و فشار خون سیستولیک بیشتری داشتند.در حالت مشاهده معمولی، سرکوبگری و ارزیابی شناختی، میزان فشار دیاستولیک در مقایسه با حالت پایه پایین تر بود. سرکوبگری و ارزیابی شناختی در مقایسه با مشاهده معمولی کاهش فشار دیاستولیک را در پی داشت و نیز نشان دهنده میزان بالاتر ضربان قلب در حالات پایه در مقایسه با مشاهده معمولی بود
نتیجه گیری استفاده از ارزیابی شناختی و سرکوبگری در مقایسه با حالت مشاهده معمولی موجب افزایش ضربان قلب شد. بنابراین ارزیابی شناختی و سرکوبگری به عنوان راهبرد تنظیم هیجان می تواند در تعامل با ویژگی های شخصیتی مرتبط با حساسیت پردازش حسی باشد و همچنین به اثرگذاری بر واکنش های فیزیولوژیک منجر شود