اثر فاز اول درمان پریودنتال بر سطح سرمی آنتی بادی ضد کاردیولیپین در بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن

با توجه به ارتباط بین دهان و دندان و بیماری های سیستمیک و نقش قطعی عفونت های دهان و دندان در فرآیندهای پاتولوژیک در نقاط دیگر بدن، هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر درمان غیر جراحی پریودنتال بر سطح سرمی آنتی بادی ضد کاردیولیپین (aCLA) است که به طور بالقوه در پاتوژنز بیماری های قلبی عروقی در بیماران پریودنتال نقش دارد.
مواد و بیست داوطلب (11 زن و 9 مرد) با میانگین سنی 55/40 سال در این مطالعه شرکت کردند. پریودنتیت مزمن با معاینه کامل پریودنتال تشخیص داده شد. این معاینات شامل اندازه گیری عمق پاکت (PD) و از دست رفتن چسبندگی (AL)، همچنین شاخص پلاک (PI) و شاخص لثه ای (GI) بود. بعد از بررسی پایه، همه افراد درمان غیر جراحی پریودنتال را به طور کامل دریافت کردند. افراد برای بازدید نهایی 6 هفته بعد از آخرین جلسه از جرم گیری برای بازنگری در پارامترهای پریودنتال مراجعه کردند. در ویزیت اولیه و نهایی، دو میلی لیتر از خون وریدی از هر بیمار جمع آوری شده و برای تجزیه و تحلیل aCLA (IgM ، IgG )با استفاده از تست ELISA مورد استفاده قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون t-test تجزیه و تحلیل شد.
متوسط سطح هر دو شکل aCLA(IgM ، IgG ) قبل و بعد از درمان، اختلاف معنی داری از نظر آماری را نشان دادند (05/0>P برای IgM و 001/0=P برای IgG) علاوه بر این، نتایج مطالعه نشان داد که کاهش قابل توجهی در پارامترهای پریودنتال (PD، AL، PI، GI) بعد از درمان غیر جراحی پریودنتال (001/0P <) ایجاد شده است.
نتایج این مطالعه نشان داد که درمان پریودنتال موفق، می تواند سطح سرمی یکی از نشانگرهای زیستی التهابی ( aCLA)در مشکلات قلبی و عروقی را بهبود بخشد.