اثر عصاره آبی گل بنفشه (Viola cornuta) بر آسیب بیضه ای موش های صحرایی نر دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

مقدمه گل بنفشه گیاهی است که به دلیل خاصیت آرام بخشی از دیرباز مورد توجه طب سنتی بوده است. از آنجا که آسیب بیضه ای یکی از عوارض بیماری دیابت است، این تحقیق به منظور بررسی اثر درمانی عصاره آبی گل بنفشه بر آسیب های بیضه ای ناشی از دیابت انجام شد.
مواد و روش ها در این مطالعه، 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با محدوده وزنی g 220-200 به چهار گروه ده تایی تقسیم شدند: گروه شاهد (سالم)، گروه دیابتی (که از طریق تزریق درون صفاقی mg/kg 55 استرپتوزوتوسین دیابتی شد)، گروه تجربی1 (دیابتی + mg/kg 100 عصاره آبی گل بنفشه) و گروه تجربی 2 (دیابتی + mg/kg 200 عصاره آبی گل بنفشه). گروه های تجربی پس از دو ماه دیابتی شدن، به مدت پنج هفته عصاره را به روش گاواژ دریافت کردند. در ابتدای هفته پنجم برش های بافتی بیضه ها مورد بررسی قرار گرفتند.
یافته ها موش های دیابتی کاهش چشمگیری در قطر 0/053±0/98 و تعداد سلول های اسپرماتوگونی 2/10±61/2 نشان دادند. در گروه های تجربی 1 و 2 تغییرات مورفولوژیک ایجاد شده به وسیله دیابت به طور معنی داری افزایش یافته و با کاهش سلول های زاینده در لایه ژرمینال همراه بود.
نتیجه گیریمصرف عصاره آبی گل بنفشه، آسیب های بیضه ای در موش های صحرایی دیابتی شده را به طور معنی داری افزایش داد و این عصاره قابلیت درمان آسیب های بافتی بیضه و افزایش سلول های زاینده را نداشت.