اثر ال-آرژنین بر استرس اکسیداتیو-نیتروزاتیو احتمالی ناشی از فعالیت ورزشی حاد در عضله دوقلو موش نر ویستار

ورزش شدید یا حاد می تواند موجب آسیب مورفولوژیک به عضلات اسکلتی درگیر در فعالیت شود و با توجه به گرایش روز افزون به مصرف مکمل های ورزشی، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر مکمل دهی ال-آرژنین بر تغییرات استرس اکسیداتیو-نیتروزاتیو احتمالی ناشی از فعالیت ورزشی حاد در عضله دوقلو موش می باشد.

32 سر موش صحرایی نر با وزن تقریبی (g210-160) به صورت تصادفی به چهار گروه کنترل (C)، ورزش حاد (E)، مکمل ال- آرژنین (Arg) و ورزش حاد+مکمل ال-آرژنین (E+Arg)، تقسیم شدند. ال- آرژنین به میزان دو درصد رژیم غذایی به دو گروه Arg و E+Arg طی 30 روز خورانده شد. برای اعمال فعالیت ورزشی حاد دو گروه E و E+Arg با سرعت 16-26متر بر ثانیه، به مدت 1 ساعت و یا تا رسیدن به واماندگی بر روی تردمیل مخصوص دویدند. بافت برداری 1 ساعت پس از فعالیت ورزشی حاد صورت گرفت. برای مقایسه میانگین ها تست آنالیز واریانس یک طرفه (ANOVA) و تست تعقیبی دانت با سطح خطای 5 درصد استفاده شد.

میزان نیتریک اکساید در سه گروه ورزش حاد، مکمل ال-آرژنین، ورزش حاد+مکمل ال-آرژنین در مقایسه با گروه کنترل، کاهش داشت که فقط در گروه ورزش+مکمل معنی دار بود. نسبت اکسیدان-آنتی اکسیدان (TAC/ TOS) در عضله گروه ورزش حاد در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی داری داشت. کراتین فسفوکیناز در سه گروه ورزش حاد، مکمل ال-آرژنین و ورزش حاد+مکمل ال-آرژنین نسبت به گروه کنترل افزایش داشت.

در حال حاضر به دلیل محدودیت منابع در خصوص نتیجه گیری درباره اثرات ال-آرژنین بر تغییرات مارکرهای مورد بررسی و افزایش یا کاهش استرس اکسیداتیو-نیتروزاتیو پس از فعالیت ورزشی حاد در عضله دوقلو، نمیتوان سازوکارهای دقیق و دخیل را در این حیطه عنوان کرد.