مطالعه ی تطبیقی نماد گرایی در فضاهای معماری و متن ادبیات نمایشی در نمایشنامه ی پرنده آبی اثر موریس مترلینگ

نماد نشانه ای از امری است که امر دیگر را القا می کند. در این شیوه، هنرمند، واقعیت ها را نه به طور مستقیم بلکه به صورت نشانه ها ارائه کرده است. در هنرهای نمایشی، نمایشنامه ها بر پایه نمادها استوار هستند و شکل گرفته اند. در معماری، معمار می تواند با استفاده از زبان الگوها بناها را شکل دهد. در این پژوهش، هدف بررسی کاربرد نماد در ادبیات نمایشی و معماری است و مقایسه تفاوت ها و شباهت های نماد در فضاهای معماری و متن نمایشنامه ی پرنده آبی اثر موریس مترلینگ. روش به کار رفته تحلیلی توصیفی و ابزار به کار رفته مطالعات کتابخانه ای و تحلیل داده های حاصل است. نمایشنامه ها، جامعه آماری و نمایشنامه ی پرنده آبی نمونه آماری می باشند. نتیجه این است که با فضا نیز می توان تخیل ایجاد کرد و بیننده فضا را آن طور که خود تصور می کند درک می کند و می توان رنج و غم را در بنا با استفاده از عناصر فیزیکی نشان داد. همچنین می توان در نوشته های ادبی و نمایشی با استفاده از کلام، هندسه و تزیینات، ایده طراحانه و عناصر را وارد روح کار کرده و احساسات خواننده را درگیر نمود.