بررسی رابطه بین ظواهر روانشناختی (هشیاری تمام و خودگفت) ورزشکاران ایرانی در شکست و موفقیت

در این پژوهش قدرت پیش بینی کنندگی ظواهر روانشناختی (هشیاری تمام و خودگفت) در موفقیت و شکست ورزشکاران ایرانی بررسی شد و در پی پاسخ به این سوال که قدرت پیش بینی کنندگی موفقیت و شکست با کدام ظواهر روانشناختی است؟. ناظران، کارشناسان و تماشاچیان اغلب به ورزشکاران می گویند ورزش 95 درصد ذهنی است، و باخت را ناشی از علل روانشناختی و یا عدم هشیاری تمام می دانند اما به نظر نمی رسد بدانند که قدرت پیش بینی کنندگی ظواهر روانشناختی چگونه است (گاردنر و مور، 2013). هدف این مقاله بررسی و تبیین ارتباط میان هشیاری تمام و نوع خود گفت بر موفقیت و شکست ورزشکاران حرفه ای ایرانی است. از بین دانشجویان حاضر در دوازدهمین المپیک دانشجویی 112 نفر داوطلب شرکت در پژوهش با میانگین سنی 5/26 انتخاب و مورد مطالعه قرارگرفتند. ورزشکاران به پرسشنامه های، اجرای روان، پنج بعدی هشیاری تمام- فرم کوتاه تمام (بائر و همکاران، 2006) و خودگفت خودکار ورزشی (2009) پاسخ دادند. از یافته ها همبستگی مثبت بین اجرای روان و هشیاری تمام (44/0 = r) تایید شد. تجزیه و تحلیل رگرسیون خطی نشان داد که هشیاری تمام به طور قابل توجهی پیش بینی کننده اجرای روان است (395/50 = F [1، (1-111]، 001/0 p<). خودگفت منفی و مثبت با هر دو اجرای روان (52/0- =r و59/0=r) و هشیاری تمام (45/0- r= 23/0 r=) همبستگی دارد. نوع خودگفت (مثبت، منفی و ترکیبی) بر اجرای روان و هشیاری تمام با برآورد 51% و 22% از واریانس کل پیش بینی کننده بود. بدین ترتیب نتایج بیانگراین است که خودگفت مثبت به افزایش و تسهیل اجرای روان، در مقابل خودگفت منفی، مانع یا کاهنده اجرای روان است. و افراد پیروز سطوح بالاتری از اجرای روان، هشیاری تمام، خودگفت مثبت و سطوح پایین تر از خودگفت منفی، در مقایسه با افراد ناموفق ازخود نشان دادند.