تحلیل حقوقی سند الکترونیک

تا سال 1382 خورشیدی جمهوری اسلامی ایران در ارتباط با فناوری اطلاعات و سیستم های ارتباطی الکترونیک فاقد قانون بوده است. با تامل در مقررات نمونه تجارت الکترونیک کمیسیون سازمان ملل در خصوص حقوق تجارت بین الملل (آنسیترال) و نیز به منظور شناسایی قانونی ارتباطات الکترونیک، قانون تجارت الکترونیک ایران در این سال به تصویب رسید. این قانون داده پیام و اسناد الکترونیک را که از طریق رسانه های الکترونیک شکل می گیرند قانونا مورد شناسایی قرار داده، ویژگی های یک نوشته ی الکترونیکی معتبر برای استفاده های تجاری و غیر تجاری را مشخص کرده و قبول اسناد الکترونیک در دادگاه ها و سازمان های دولتی را مورد حمایت قرار داده است.این مقاله ماهیت و ارزش اسناد الکترونیک و نیز چارچوب قابلیت پذیرش آن ها را مورد بررسی و بحث قرار می دهد. به این منظور مبحث اول مقاله زمینه ای از تعریف سند الکترونیک و داده پیام را ارائه و عناصر سند الکترونیک را مشخص می کند؛ و مبحث دوم تفاوت های اساسی بین اسناد الکترونیک و اسناد کاغذی و فهرستی از اختلافات بین این دو سند را بیان می دارد.