بقای خالص پس از جراحی بیماران مبتلا به آدنوکارسینوم معده در بیمارستان امام خمینی تهران: برآورد در چارچوب بقای نسبی

آدنوکارسینوم به عنوان شایع ترین سرطان معده در ایران ابتلا و مرگ و میر نسبتا بالایی دارد. با توجه به ارزش و دقت بقای خالص به عنوان یک شاخص کاربردی هدف از مطالعه برآورد آن در بیماران مبتلا به آدنوکارسینوم معده پس از جراحی در ایران در چارچوب بقای نسبی بود.

تحلیل روی داده های بیماران مبتلا به آدنوکارسینوم معده در بیمارستان امام تهران که بین سال های 1373-1377 تحت عمل جراحی درمانی و سپس اقدامات درمانی تکمیلی قرار گرفته بودند (پیگیری تا 1382) انجام شد. ضمن توصیف داده ها با جداول فراوانی و جدول عمر، بقای خالص 1 تا 5 ساله برحسب عوامل زمینه ای با استفاده از مدل چندگانه با نرم افزار stata برآورد گردید.

اطلاعات 281 بیمار با میانگین سنی 8/10±66 (شامل 200 مرد و 81 زن) مبتلا به آدنوکارسینوم معده طی حداقل 5 سال پیگیری شد. مراجعه 214 نفر (76. 2%) در مراحل 3 و 4 بیماری بود. بقای خالص یک و پنج ساله بیماران به ترتیب 27/68 (فاصله اطمینان 95%: 69 /73-17/62) و 17/22 (فاصله اطمینان 95%: 63/28-39/16) برآورد شد. کم ترین مقدار برای درصد بقای نسبی اختصاصی برای هر بازه زمانی 76/77% و مربوط به بازه زمانی 1 تا 5/1 سال بود.

خطر مرگ ناشی از بیماری در فاصله زمانی 1 تا 2 سال بعد از جراحی بیش تر محتمل است. این در حالی است که شفا یافتگی آماری از سال هفتم به بعد در بیماران قابل گزارش است. بیمارانی که در مراحل بالاتری تشخیص داده می شوند و از درمان های تکمیلی کم تری بهره می گیرند، بقای خالص کم تری دارند