تاثیر رویکرد عصب زبان شناختی بر یادگیری زبان فرانسه نزد زبان آموزان ایرانی

کلود ژرمن و یوان نتن در سال 1997 در کانادا، با تکیه بر علم عصب شناسی زبان به ویژه نظریه عصب زبان شناسی در دوزبانگی میشل پارادی، روش نوینی را در حوزه یاددهی/یادگیری زبان خارجی بانام رویکرد عصب زبان شناختی ابداع نمودند. این روش در حال حاضر (2018) در کشورهایی نظیر فرانسه، چین، ژاپن و تایوان، در سطح موسسات و دانشگاه رواج یافته است. در این رویکرد اولویت اصلی کسب مهارت ارتباط شفاهی در زبان آموزان بزرگ سال بدون فراگیری قواعد دستوری است. در این مقاله در پی پاسخ به این سوال هستیم که آیا این روش می تواند در بافت ایرانی قابل اجرا باشد. برای این منظور یک گروه شاهد و یک گروه آزمایش انتخاب نمودیم و رویکرد عصب زبان شناختی را با یک روش رایج برای یادگیری زبان فرانسه در ایران مورد مقایسه قرار دادیم. با استفاده از روش تحقیق کمی و کیفی دست دریافتیم که زبان آموزانی که با این رویکرد زبان فرانسه فرا می گیرند در مهارت بیان شفاهی نتایج بالاتر و در مهارت درک مطلب شنیداری نتایج ضعیف تری را نسبت به گروه شاهد به دست می آورند.