ارزیابی مدیریت خطر پیشگیرانه در بیمارستان های شمال کشور

افزایش خطرات بالینی به نگرانی عمومی در میان سیاست گذاران، ارائه دهندگان و متخصصین امر سلامت و درمان تبدیل شده است. مدیریت خطر مجموعه ای از فرایندهای مستمر و در حال توسعه ای است که در سراسر بیمارستان به کار گرفته می شوند. این پژوهش با هدف ارزیابی مدیریت خطر پیشگیرانه در بیمارستان های شمال کشور در سال 1395 انجام گردید. مطالعه حاضر از نوع توصیفی است که جامعه آماری در این پژوهش، کارکنان کادر پزشکی شاغل به کار در 15 بیمارستان آموزشی درمانی شمال کشور در سال 1395 بود که جمعا 557 نفر بودند. نمونه گیری به روش خوشه ایصورت گرفت و پرسشنامه ارزیابی مدیریت خطرات پیشگیرانه بین پرستاران و پزشکان به صورت تصادفی طبقه ای توزیع شد. برای تحلیل داده ها در بخش استنباطی ضمن بررسی توزیع مقادیر متغیرهای تحقیق با استفاده از آزمون کولموگروف اسمیرنوف، آزمون تحلیل واریانس یک طرفه با استفاده از آزمون F استفاده شده است. جهت آنالیز از نرم افزار SPSS استفاده گردید. میانگین وضعیت میزان شناخت (47/ 2) ، وضعیت سازمان دهی مدیریت ریسک (62/ 2) ، وضعیت سیاست و رویه (06/ 3) ، وضعیت آموزش (85/ 3) ، وضعیت جایگاه مدیریت ریسک (81/ 2) و نظارت بر تحلیل، ارزیابی و کنترل ریسک (67/ 2) به دست آمد. با توجه به امتیازات به دست آمده در حیطه 6 مولفه مدیریت خطر، وضعیت کلی مدیریت خطر در بیمارستان های شمال کشور در حد متوسط ارزیابی گردید. نتایج مدیریت خطر پیشگیرانه در بیمارستان های شمال کشور را متوسط نشان داد، لذا مدیران بیمارستان ها باید منابع لازم را برای مدیریت خطر که از عوامل اصلی برای امنیت بیمار و بهبود کیفیت است، تخصیص دهند.