عوامل مرتبط با فرسودگی شغلی در مشاغل نظامی در ایران

فرسودگی شغلی یکی از مهم ترین مباحثی است که طی سال های اخیر موردتوجه پژوهشگران قرارگرفته است. با توجه به اهمیت انکارناپذیر مشاغل نظامی در هر کشور، هدف پژوهش حاضر بررسی عوامل مرتبط با فرسودگی شغلی در مشاغل نظامی در ایران بود. جامعه آماری شامل کلیه مقالات منتشرشده در ایران در بازه سال های 1381 تا 1396 پیرامون این موضوع بود که پس از پایش های مختلف، نهایتا 8 پژوهش با جمعیت کلی 983 نفر وارد عملیات فرا تحلیل شدند. نتایج نشان داد که عوامل فعالیت بدنی ناکافی، استرس شغلی، استفاده از نمادهای نظامی، سبک رهبری تبادلی، سبک رهبری تحولی، اضطراب، افسردگی، افکار پارانویید و شکایات جسمانی در بروز فرسودگی شغلی نقش موثری دارند و عوامل فعالیت بدنی کافی، تعهدات فردی، وجود اعتماد سازمانی، شرایط مثبت محیط کار، جوسازمانی مطلوب، پایبندی به اخلاق، فرهنگ سازمانی مطلوب و سبک رهبری عدم مداخله گر ازجمله متغیرهایی هستند که با فرسودگی شغلی رابطه معکوس دارند و حضور هرکدام از آن ها می تواند نقش موثری در عدم ابتلای افراد به فرسودگی شغلی در محیط های نظامی شود. نتایج پژوهش حاضر متغیرهای موثر در فرسودگی شغلی نظامیان را که آمیخته ای از متغیرهای درون فردی و میان فردی است مورد تاکید قرارداد. تبیین مهم در این زمینه درهم تنیده بودن و یک سویه نبودن تاثیر عوامل مذکور در فرسودگی شغلی است، به طوری که هم متغیرهای منفی مذکور ممکن است باعث بروز فرسودگی شغلی شود و هم فرسودگی شغلی ممکن است باعث تشدید متغیرهای منفی شوند.