مطالعه ایمونوبیوانفورماتیک پروتئین اتوترانزپورتر پادگن 43 اشریشیاکلی انتروتوکسیژنیک جدا شده از گوساله

تلاش ها در زمینه تهیه واکسن های کارآمد برای مقابله با ایکولای انتروتوکسیژنیک (ETEC) به سمت شناسایی پادگن های حراست شده ژنومی معطوف شده است. پادگن 43 یکی از اعضای خانواده بزرگ پروتئین های ترشحی باکتری ایکولای و سایر باکتری های گرم منفی با نام اتوترانزپورترها (ATs) است. پروتئین های اتوترانزپورتر ساختمان حراست شده مشابهی دارند و تعدادی از آن ها به دنبال عفونت های طبیعی و تجربی ETEC شناسایی شده اند. پادگن 43 با داشتن خصوصیات حدت زای تجمع سلولی و تشکیل بیوفیلم و حضور در سرم انسان های مبتلا به اسهال ناشی از ETEC، هدف ارزشمندی در تهیه واکسن محسوب می شود. در این مطالعه با بهره گیری از روش های تجربی و ایمونوانفورماتیک به بررسی دقیق ساختار آنتی ژنی و ارزیابی ایمنی زایی پروتئین پادگن 43 سویه 510 ایکولای ETEC جدا شده از گوساله ها پرداختیم. توالی اسیدآمینه ای، خصوصیات فیزیکی- شیمیایی، پایداری، ساختار دوم و سوم پروتئین و  توانایی بالقوه در ایجاد پاسخ های ایمنی سلول های B و T با دارا بودن اپی توپ های موثر و خصوصیات آلرژی زا بودن آن از جمله شاخص های مورد توجه در این پژوهش هستند. در این مطالعه 15 قطعه پپتیدی محرک پاسخ یاخته های B و T شناسایی شده است که تعداد 9 عدد از آن ها به عنوان پادگن معرفی گردیدند. نتیجه گیری نهایی: نتایج حاصل از مطالعات مجازی (in-silico) انجام شده روی این پروتئین حاکی از مناسب بودن آن برای تهیه واکسن های کلی باسیلوز گاو  است.