اثر تمرینات حسی و حرکتی- دهانی بر دیسفاژی دهانی- حلقی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

اختلال بلع به عنوان علامتی رایج در بیماری مولتیپل اسکلروزیس شناسایی شده است و در بیش از یک سوم (34%-33%) بیماران MS رخ می دهد. اختلال بلع در این بیماران باعث کاهش کیفیت زندگی و هم چنین افزایش خطر آسپیراسیون و پنومونی متعاقب آن و از دست رفتن آب بدن می گردد که از جمله دلایل مرگ و میر در مراحل نهایی بیماری به شمار می روند. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر دو راه کار درمانی تحریک دمایی- لمسی و تمرینات دهانی- حرکتی بر میزان بهبودی اختلال بلع بیماران مبتلا به مولنیپل اسکلروزیس بود. 15 بیمار مرد و زن مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس با دامنه سنی 50-20 سال در این مطالعه شرکت کردند. این بیماران حداقل دچار یک نوع اختلال از انواع چهارگانه اختلال بلع بودند. پروتکل های درمانی شامل تحریک دمایی- لمسی و تمرینات دهانی- حرکتی به مدت 16 جلسه درمانی انجام شد. جهت بررسی تاثیر مداخلات درمانی، قبل و بعد از ارائه راه کارهای درمانی چک لیست اختلال بلع نورت وسترن از بیماران گرفته شد. بعد از 16 جلسه درمانی (تحریک دمایی- لمسی و تمرینات دهانی- حرکتی)، در مورد اختلال بلع (04/0=p)، اختلال در فاز دهانی بلع (03/0=p)، تاخیر در برانگیختگی بلع حلقی (001/0=p)، اختلال در فاز حلقی بلع (02/0=p) و آسپیراسیون (01/0=p) بهبودی معنادار به لحاظ آماری مشاهده شد. نتایج مطالعه حاضر بر سودمندی راه کارهای درمانی تحریک دمایی- لمسی و تمرینات دهانی- حرکتی بر بهبود اختلال بلع بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس تاکید دارد.