بهزیستی معنوی مراقبان بیماران مبتلا به استروک و عوامل موثر بر آن

مشکلات بیماران مبتلا به استروک، مراقبان را با چالش هایی مواجهه می کند. شناسایی میزان بهزیستی معنوی به عنوان عامل تعدیل گر سازگاری با این چالش ها مهم است. هدف از انجام این مطالعه بررسی بهزیستی معنوی در مراقبان بیماران مبتلا به استروک و شناسایی عوامل موثر بر آن بود. مطالعه حاضر به صورت مقطعی انجام شد. 122 مراقب بیمار مبتلا به استروک به روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند. از پرسشنامه بهزیستی معنوی پولوتزین و الیسون استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس و آزمون تی تست، آنوا و رگرسیون خطی تحلیل شد. میانگین بهزیستی معنوی 85/29 با انحراف معیار 13/89 بود. بهزیستی معنوی مراقبان در سطح متوسط بود. بین بهزیستی معنوی مراقب و سن و سطح تحصیلات بیمار ارتباط وجود داشت. بین توانایی انجام کار و چگونگی راه رفتن بیمار با بهزیستی معنوی مراقب ارتباط وجود داشت و بیمارانی که اصلا توانایی انجام کار شخصی را نداشتند و اصلا نمی توانستند راه بروند، مراقب آنها از بهزیستی معنوی بالاتری برخوردار بود. نتایج آزمون رگرسیون خطی نشان داد بین بهزیستی معنوی با چگونگی راه رفتن (0/002=p، 3/22=t، 0/27=b) و سطح تحصیلات بیمار (0/01=p، 2/59-=t، 0/22-=b) ارتباط وجود داشت. یافته ها نشان داد که بهزیستی معنوی مراقبان بیماران مبتلا به استروک در حد متوسط است. به علاوه سطح تحصیلات، سن، چگونگی راه رفتن و توانایی انجام کار شخصی بیماران از عواملی است که با بهزیستی معنوی در ارتباط است. ناتوانی بیمار در راه رفتن و انجام فعالیت شخصی از عواملی بود که بهزیستی معنوی مراقب به آن ها مرتبط بود. لذا مراقبان در مواقع ناتوانی بیمار در تحرک و بروز فلجی سعی می کنند که بهزیستی معنوی خود را بالا ببرند.