تحلیل حالات شکست در فرایند بعد از جراحی قلب باز با استفاده از تکنیک FMEA فازی و TOPSIS فازی و ارائه راهکارها

مهم ترین بخش مراقبت های ویژه بخش جراحی قلب باز است که به دلیل آسیب پذیربودن بیماران آن، کوچک ترین اشتباهی در جریان فرایند انتقال و نگهداری و ترخیص آن ها ممکن است صدمات جبران ناپذیری درپی داشته باشد. هدف از این پژوهش شناسایی ریسک های بالقوه در این بخش و پیشنهاد روش هایی برای حذف یا کاهش آن هاست. در این پژوهش برای اولویت بندی عوامل خطر، روش FMEA به کار گرفته شده که یکی از روش های پرکاربرد در ارزیابی و مدیریت ریسک است؛ اما باتوجه به محدودیت هایی که متوجه این روش است و برای رفع آن ها و رسیدن به نتایجی دقیق تر، از روش های FMEA فازی و TOPSIS فازی نیز استفاده شده و نتایج به دست آمده از این سه روش با یکدیگر مقایسه شده اند. رویکرد پیشنهادی، در بخش قلب باز ICU-OH بیمارستان کوثر سمنان اجرایی شد و در نهایت 19 عامل به عنوان اصلی ترین عوامل خطر شناسایی شدند؛ ضمنا برای تمامی عوامل خطر شناسایی شده راهکارهایی نیز تعیین شد که لازم است باتوجه به اولویت های تعیین شده پیگیری شوند. عوامل نبود پایش علائم همودینامیک، کم توجهی به ایمنی و امنیت بیمار و ناتوانی در تفسیر اختلالات پنل گازهای خونی شریانی، در رتبه های اول تا سوم حالات شکست قرار می گیرند و از اهمیت بالاتری نسبت به سایر عوامل خطر برخوردارند. به طورکلی با ارائه آموزش و نظارت بیشتر بر روند کار پرستاران می توان عوارض ناشی از این عوامل را کاهش داد