ادراک متخصصین از رگه های شخصیتی تاثیرگذار در گرایش افراد به کودک آزاری: یک مطالعه پدیدارشناسی

کودک آزاری، یکی از شایع ترین معضل های روانی _ اجتماعی است که وقوع آن تحت تاثیر علل و عوامل مختلفی در ابعاد درون فردی، بین فردی و محیطی قرار دارد. هدف پژوهش حاضر شناسایی رگه های شخصیتی تاثیرگذار در گرایش افراد به کودک آزاری از دیدگاه متخصصین "مشاور، روانشناس و مددکار اجتماعی" بود. این مطالعه به روش کیفی و با استفاده از رویکرد پدیدارشناسی تفسیری انجام گردید. جامعه موردمطالعه در این پژوهش شامل تمام متخصصین حوزه سلامت روانی و اجتماعی شامل مشاور، روانشناس و مددکار اجتماعی در دانشگاه های تهران، اصفهان و سازمان بهزیستی کل تهران در سال 1397 بود که در زمینه کودک آزاری تجربه پژوهشی و درمانی داشتند. روش نمونه گیری نیز نمونه گیری هدفمند بود که طی آن از بین جامعه موردنظر تعداد 16 نفر برای شرکت در پژوهش انتخاب شدند و مورد مصاحبه قرار گرفتند. همه مصاحبه ها ضبط و سپس خط به خط دست نویس شد و درنهایت با استفاده از روش تحلیل تفسیری دیکلمن، آلن و تانر تحلیل گردید. 16 مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام شد و تحلیل داده های حاصل از مصاحبه منجر به شناسایی و طبقه بندی 4 مضمون اصلی شامل گرایش های ضداجتماعی، گرایش های مرزی، گرایش های روان رنجوری، گرایش های پارانوییدی و 25 مضمون فرعی در زمینه رگه های شخصیتی تاثیرگذار در گرایش افراد به کودک آزاری از دیدگاه متخصصین گردید. پژوهشگران و برنامه ریزان حوزه مسائل روانی و اجتماعی می توانند با درنظرگرفتن زمینه سازهای رگه های شخصیتی شناسایی شده، برنامه های پیشگیرانه و درمانی جهت کاهش شکل گیری این خصایص تاثیرگذار در گرایش افراد به کودک آزاری طراحی و اجرایی کنند. همچنین متخصصان حوزه ازدواج و خانواده نیز می توانند با درنظرگرفتن خصایص و نشانه های شناسایی شده، افراد در آستانه ازدواج و مزدوج را از خطرات این خصایص آگاه کنند تا بتوانند با تصمیم گیری درست از تجربه تبعات مخرب این خصایص نظیر تجربه خشونت در خود و فرزندان خود جلوگیری کنند.