اثر درمان ارتودنسی ثابت به همراه کشیدن دندان های پرمولر اول بالا بر ارتفاع عمودی صورت در بیماران Class II div I

خارج ساختن دندان پرمولر اول و به تبع آن حرکت مزیالی دندان مولر، سبب حرکت Counter clockwise فک پایین و موجب کاهش ارتفاع صورت می گردد. از طرفی اکستروژن مولرها در طی درمان های ارتودنسی، باعث تغییر در ارتفاع عمودی صورت می شود. در نتیجه با حفظ موقعیت عمودی دندان های خلفی، می توان از تغییرات ارتفاع عمودی صورت جلوگیری کرد. این مطالعه با هدف ارزیابی تغییرات رخ داده در ارتفاع عمودی صورت در بیماران Class II div I درمان شده با کشیدن پرمولرهای اول ماگزیلا، طراحی شد. در این مطالعه ی مقطعی، تعداد 20 بیمار با متوسط سنی 17/8 سال از مطب خصوصی، جهت شرکت در مطالعه انتخاب شدند. نمونه ها دارای مال اکلوژن Class II div I و با رشد عمودی نرمال بودند. برای کاهش اثر رشد روی نتیجه ی مطالعه، بیماران به گونه ای انتخاب شدند که بیشتر از 15 سال داشته باشند. پرمولر اول بالا جهت درمان، در همه ی نمونه ها خارج شده بود. لترال سفالومتری های بیماران به صورت دیجیتال درآورده شد. تصاویر تهیه شده توسط نرم افزار View box 3.1.1 مورد آنالیز قرار گرفت. داده های جمع آوری شده به وسیله ی نرم افزار SPSS نسخه ی 20 تحلیل شد. مقایسه ی هر یک از متغیرها، قبل و بعد از درمان، با استفاده از آزمون تی صورت گرفت (0/05 = p value). در این مطالعه، متغیرهای اسکلتی، هیچ کدام از نظر آماری تغییر معنی دار پیدا نکردند. متغیرهای دندانی U1-FH، U1-NA، U1-NA (mm)، Overjet دچار کاهش معنی داری شدند (0/05 > p value). هیچ کدام از تغییرات متغیرهای مربوط به انسیزور های پایین، از نظر آماری معنی دار نبود. متغیرهای U6-Palatal P interincisal angle، U1- Palatal P افزایش معنی داری را نشان دادند. نتایج مطالعه ی حاضر نشان داد، درمان بیماران Class II div I همراه با خارج کردن دو پرمولر اول بالا، باعث اکستروژن مولرها و کاهش پروتروژن انسیزورهای ماگزیلا می شود، ولی ارتفاع عمودی صورت تغییر نمی کند.