ایمن سازی موش ها با آنتی ژن های ترکیبی مختلف از زیر واحد فیمبریایی PI-2a استرپتوکوکوس آگالاکتیه

پیشینه:

استرپتوکوکوس آگالاکتیه پاتوژن اصلی ایجاد کننده ورم پستان گاوی (BM) است و ضررهای اقتصادی قابل توجهی را به صنعت لبنیات در سراسر دنیا وارد می کند. واکسن های علیه استرپتوکوکوس آگالاکتیه نقش بسیار مهمی در پیشگیری از بیماری ایفا می کنند.

هدف از انجام این مطالعه ارزیابی ایمنی محافظتی پروتئین های فیوژنی پیلوس آیلند استرپتوکوکوس آگالاکتیه شامل پروتئین 1 فرعی-پروتئین 2 فرعی (AP1-AP2)، پروتئین 1 فرعی-پروتئین استخوان (AP1-BP)، پروتئین استخوان-پروتئین 2 فرعی (BP-AP2) و پروتئین 1 فرعی-پروتئین استخوان-پروتئین 2 فرعی (AP1-BP-AP2) در موش های بالب سی بود.

چهار نوع از آنتی ژن های فیوژنی با حجم مساوی از ادجوانت کامل فروند به منظور ساخت نمونه های ایمنی زای پروتئین فیوژنی به شدت با هم مخلوط شد. موش ها در 4 زمان (روزهای 0، 7، 14 و 28) با این نمونه ها با دوز ایمنی زای 50 میکروگرم به ازای هر موش، ایمن شدند. پس از چهارمین مرحله ایمن سازی، آزمون های سرولوژی جهت ارزیابی تولید پادتن مورد استفاده قرار گرفت. عیار پادتن تولید شده توسط آنتی ژن فیوژنی AP1-BP-AP2 دارای بیشترین میزان و حداکثر تا 1:25600 بود. نیم میلی لیتر از استرپتوکوکوس آگالاکتیه های جدا شده از موارد بالینی با غلظت CFU/ml 104 × 2 در روز 50 تلقیح شد و موش ها به صورت روزانه تا 7 روز مورد مشاهده قرار گرفتند.

تحلیل های آماری نشان داد که این 4 نوع از آنتی ژن های فیوژنی ایمنی محافظتی خوبی ایجاد کردند. در بین آن ها آنتی ژن فیوژنی AP1-BP-AP2 دارای بهترین ایمنی محافظتی در موش های بالب سی با شاخص حفاظت (PI) ایمنی 80% بود. نتیجه گیری: این مطالعه مبانی نظری قابل اعتمادی را جهت غربالگری آنتی ژن های نامزد تولید واکسن های زیر واحد و فرآورده های  آنتی ژن های شناساگر مربوط به استرپتوکوکوس آگالاکتیه فراهم می کند.