اثربخشی بازی درمانی با استفاده از شن بر رفتارهای چالشی و اضطراب کودکان مبتلا به اختلال اتیسم با عملکرد بالا

پژوهش حاضر، با هدف تعیین اثربخشی بازی درمانی با استفاده از شن بر رفتارهای چالشی و اضطراب کودکان مبتلا به اختلال اتیسم با عملکرد بالا انجام شد.

روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه کودکان پسر 7 تا 11 ساله مبتلا به اختلال اتیسم مراکز درمانی و توان بخشی شهر تهران در سال 1397 بودند، تشکیل دادند. از بین جامعه هدف 16 کودک پسر مبتلا به اختلال اتیسم با عملکرد بالا با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس بر اساس پرسشنامه سنجش دامنه طیف اتیسم انتخاب و در دو گروه آزمایش (8 نفر) و کنترل (8 نفر) به شیوه تصادفی گمارش شدند. از مقیاس تجدیدنظر شده رفتارهای چالشی بودفیش، سیمونز، پارکر و لوییز (2000) برای ارزیابی رفتارهای چالشی و فرم والد پرسشنامه اضطراب اسپنس، بارت و تارنر (2003)، برای ارزیابی اضطراب استفاده شد. گروه آزمایش در 10 جلسه 45 دقیقه ای در طول دو ماه و نیم روش مداخله ای بازی درمانی با استفاده از شن را به صورت انفرادی دریافت کرد. در پایان مجددا هردو گروه مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته های این پژوهش نشان داد که بازی درمانی با استفاده از شن موجب کاهش رفتارهای چالشی و اضطراب کودکان مبتلا به اختلال اتیسم با عملکرد بالا شد.

با توجه به نتایج به دست آمده می توان از بازی درمانی با استفاده از شن به منظور کاهش رفتارهای چالشی و اضطراب کودکان مبتلا به اختلال اتیسم با عملکرد به عنوان یک روش مداخله ای موثر سود جست.