اثر سطوح متفاوت انرژی مصرفی در دوره قبل زایش بر عملکرد و زیست سنجه های پلاسمای بره های تازه متولد شده نژاد قزل

هدف از این پژوهش بررسی اثر سطوح متفاوت انرژی مصرفی در دوره قبل زایش بر عملکرد و زیست سنجه های پلاسمای بره های تازه متولد شده در نژاد قزل بود. در این تحقیق 15 راس میش قزل با آبستنی تک قلو از 30 روز قبل تا 30 روز بعد زایش با سن تقریبی 3 سال مورد مطالعه قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل گروه شاهد (با تامین انرژی برابر با انرژی مورد نیاز دام)، گروه 70 درصد (با تامین انرژی 30 درصد کمتر از انرژی مورد نیاز دام) و گروه 130 درصد (با تامین انرژی 30 درصد بیشتر از انرژی مورد نیاز دام) بود. میزان تولید و ترکیب آغوز، میزان شیرتولیدی به صورت روزانه، ترکیب شیر به صورت هفتگی، وزن تولد، افزایش وزن روزانه و مصرف شیر در بره ها مورد اندازه گیری قرار گرفت. برخی فراسنجه های پلاسما بلافاصله بعد از تولد، 24 ساعت پس از تولد و به صورت هفتگی تا یک ماهگی در بره ها انجام گرفت. داده های به دست آمده از بررسی تولید و ترکیب آغوز نشان داد که جیره 130 درصد باعث افزایش میزان تولید آغوز و همچنین تغییر در چربی آغوز با اختلاف آماری معنی دار شد (05/0p<). همچنین میزان تولید شیر در تیمار با جیره 130 درصد، بیشتر از سایر تیمارها بود. در مورد ترکیبات شیر نیز جیره 70 درصد، چربی بالاتری نسبت به سایر تیمار ها داشت (05/0p<). تیمار 130 درصد اختلاف آماری معنی داری بین سایر تیمارهای مورد آزمایش در وزن تولد بره، افزایش وزن روزانه و مصرف شیر بره ها داشت به طوری که بیشترین وزن بره متولد شده متعلق به تیمار 130 درصد بود. در مورد آنزیم های کبدی آسپارات ترانس آمیناز، آلانین ترانس آمیناز و تری گلسیرید در بره ها اختلاف آماری معنی داری وجود نداشت (05/0<p). در رابطه با سیستم ایمنی بره ها ایمنوگلوبولین G و کورتیزول پلاسما معنی دار شد (05/0p<). بیشترین میزان ایمنوگلوبولینG  و کمترین میزان کورتیزول پلاسما مربوط به تیمار 130 درصد می باشد. در مجموع می توان نتیجه گیری نمود که مصرف جیره با انرژی بالا در دوره قبل زایش باعث بیشتر شدن عملکرد میش در تولید بره سنگین وزن، تولید آغوز و شیر بیشتر، افزایش وزن روزانه بره ها و نیز بالا بودن سطح ایمنوگلوبولین G در آنها شد.