اثر یک جلسه فعالیت تناوبی استقامتی ویژه فوتسال (FIET) بر کارکرد شناختی بازیکنان فوتسال مبتدی (آزمون هایپوفرونتالیتی موقت)

یکی از مهم ترین ویژگی های انسان، وجود کارکردهای عالی کرتکس است. روانشناسان و پژوهشگران علوم اعصاب از دیرباز درصدد بررسی کارکردهای شناختی و کارکردهای مغز بوده اند. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی تغییرات پردازش های شناختی در حین و پس از فعالیت بدنی تناوبی استقامتی یک جلسه ای ویژه فوتسال بر اساس نظریه کاهش موقتی فعالیت قشر پیشانی مغز بود.

پژوهش حاضر از نوع میدانی و نیمه تجربی بود. جامعه آماری شامل بازیکنان مبتدی جوان فوتسال شهرستان قوچان بودند که 12 آزمودنی فوتسالیست مبتدی پسر (سن 78/0±16/17 سال، قد 19/4±171 سانتی متر و وزن 64/6±38/63 کیلوگرم) در این پژوهش شرکت نمودند. متغیرهای مستقل، شدت تمرین و دوره های زمانی (عامل درون گروهی) شامل قبل، حین و دقایق 1 و 15 پس از توقف فعالیت تناوبی استقامتی یک جلسه ای بود. متغیر وابسته نیز شامل میانگین نمرات تداخل محرک کلمه و رنگ توسط نرم افزار آزمون استروپ بود. نتایج با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه های تکراری و نرم افزار SPSS20 تجزیه و تحلیل شد.

یافته ها نشان داد که تفاوت های معناداری در تداخل شناختی آزمون استروپ بین زمان قبل از شروع آزمون با کارکرد شناختی زمان خستگی ناشی از آزمون تناوبی استقامتی و همچنین بین کارکرد شناختی زمان های 1 و 15 دقیقه استراحت بعد از پایان آزمون با کارکرد شناختی ناشی از خستگی وجود دارد (0/05=P).

بر طبق یافته ها، به نظر می رسد کاهش موقتی فعالیت قشر پیشانی مغز در حین فعالیت بدنی تناوبی استقامتی فوتسال در شدت های بالا روی می دهد؛ لذا به مربیان فوتسال توصیه می شود تا جهت افزایش ظرفیت های شناختی و روانی افراد در تمرینات خود از تمرین های خاص تصمیم گیری و پردازش اطلاعات نیز بهره گیرند.