بررسی پایداری محیط کالبدی در محله های فقیرنشین با تاکید بر سرمایه اجتماعی (نمونه موردی: محله زمزم شهر تهران)

امروزه در رویکردهای گوناگون توسعه شهری، سرمایه اجتماعی ‏بعنوان عامل اصلی و شرط لازم جهت توسعه محله ای و کاهش فقر مورد تاکید قرار گرفته است. از این رو بررسی سرمایه اجتماعی بخصوص در محله های فقیرنشین ضروری است. هدف این پژوهش تحلیل وضعیت و رابطه سرمایه اجتماعی با پایداری محیط کالبدی در محله فقیرنشین زمزم از منطقه 17 شهر تهران به منظور کسب شناخت لازم و ارائه راهبردهای مناسب می باشد. روش پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی می باشد. داده های مورد نیاز به روش میدانی و با استفاده از پرسشنامه خانوار گردآوری شد. حجم نمونه به روش کوکران و برابر با 250 ‏خانوار تعیین شد و نمونه گیری به روش تصادفی سیستماتیک انجام گرفت. اندازه گیری شاخص های سرمایه اجتماعی و پایداری محیط کالبدی با استفاده از مدل ‏SAW انجام شد. وزن شاخص ها نیز با روش ‏AHP‏ گروهی و با پرسش از 15 خبره دانشگاهی در ‏رشته های مرتبط بدست آمد. تحلیل داده ها نیز با روش های آمار توصیفی، روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره انجام شد. یافته ها نشان داد مقدار شاخص کلی سرمایه اجتماعی محله زمزم برابر با عدد ‏‏32/2 و در حد متوسط به بالا می باشد. مقدار شاخص کلی کیفیت محیط کالبدی نیز برابر با 71/1 و بیانگر وضعیت پایین و نامناسبی می باشد. ضریب همبستگی بین پایداری محیط کالبدی و سرمایه اجتماعی ‏‏48/0 و در سطح 05/0 معنادار است. ‏ضریب تبیین نیز نشان داد که بیش از 80 درصد از میزان پایداری‎ ‎‎کالبدی ناشی ‏از شاخص های اعتماد اجتماعی، مشارکت، همبستگی و شبکه اجتماعی است.