تاثیر تمرین استقامتی و رژیم غذایی پرچرب بر بیان ژن Pgc1αوUcp1 در بافت چربی سفید زیرپوستی و چربی قهوه ای در موش های نرC57BL/6

هدف از این پژوهش بررسی اثر 8 هفته تمرین استقامتی و رژیم غذائی بر بیان ژنPgc1α وUcp1 در بافت چربی موش های نر چاق و نرمال C57BL/6 می باشد. 48سرموش نرC57BL/6به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند: 1. گروه تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب، 2. گروه تغذیه شده با رژیم غذایی کم چرب (به مدت 12 هفته).سپس هر دو گروه چاق و نرمالبراساس میانگین وزنی برابر به چهار گروه تقسیم شدند:رژیم غذایی پرچرب-تمرین (HF-E)، رژیم غذایی پرچرب-بی تحرک (HF-S)، رژیم غذایی کم چرب-تمرین (LF-E)، رژیم غذایی کم چرب-بی تحرک (LF-S). موش های گروه تمرینی به مدت 8 هفته و 5 روز در هفته، با سرعت متوسط 19 متر در دقیقه و به مدت 45 دقیقه، تحت تمرین روی تردمیل قرار گرفتند.24 ساعت پس ازآخرین جلسه تمرینی،موش ها قربانی شدند. بافت چربی سفید زیرپوستی و چربی قهوه ای جدا و برای اندازه گیری بیان Pgc1α وUcp1در نیتروژن مایع فریز شد و با استفاده از q-PCRبیان ژن کمی سازی وازآزمون آنالیز واریانس دوطرفه در سطح 05/0˂pاستفاده شد. نتایج نشان داد رژیم پرچرب منجر به افزایش معنی دار در سطوح Pgc1α در بافت چربی سفید زیرپوستی و چاقی منجر به کاهش معنی دار آن شده است. علاوه بر این، چاقی و تمرین استقامتی منجر به کاهش معنی دار بیان Pgc1α در بافت چربی قهوه ای شده است. همچنین بیان Ucp1 در گروه های چاق به طور معنی داری کمتر از گروه های نرمال بوده است(05/0˂p). نتایج نشان می دهد که سطوح Pgc1α و Ucp1 در بافت چربی زیرپوستی و قهوه ای موش های چاق به طور معنی دار کاهش می یابد که بیان گر اختلالات متابولیک در اثر چاقی می باشد. در حالیکه تمرین استقامتی منجر به افزایش بیان Pgc1α و Ucp1 در بافت چربی سفید زیرپوستی می شود.