تاثیر دو شدت تمرین تناوبی بر بیان ژن های MyoD و Pax7 عضله نعلی رت های مبتلا به انفارکتوس میوکارد
انفارکتوس میوکارد بیماری ای است که علاوه بر دستگاه قلبی-عروقی، دیگر بافت های بدن، از جمله عضلات اسکلتی نیز تاثیر می گذارد. بنابراین، هدف از مطالعه حاضر بررسی دو نوع تمرین تناوبی با شدت کم و با شدت زیاد بر بیان ژن MyoD و Pax7 بود. 24 سر رت ویستار 10 هفته ای انتخاب شدند و تحت عمل جراحی مسدود کردن شریان کرونر قرار گرفتند و به شکل تصادفی به چهار گروه تمرین ورزشی با شدت کم (LIT و 6=n) و تمرین ورزشی با شدت زیاد (HIIT و 6=n)، کنترل (Con و 6=n) و شم (Sham و 6=n) تقسیم شدند. چهار هفته پس از جراحی، رت ها، تمرین ورزشی را به مدت شش هفته و سه بار در هفته اجرا کردند. پس از هفته ششم، رت ها بی هوش و تشریح شدند و بافت عضله نعلی آنها برای تجزیه وتحلیل استخراج شد. داده های حاصل از تکنیک RT-PCR از روش ΔΔCtکمی شده و پس از آزمون های شاپیرو-ویلک و لون، از طریق آزمون آماری آنالیز واریانس یکطرفه تجزیه وتحلیل شدند. نتایج نشان داد بین تاثیر شدت های تمرین بر مقادیر MyoD و Pax7 در گروه های پژوهش اختلاف معناداری وجود ندارد. اگرچه نشان داده شده است، تمرین های ورزشی، آثار مثبتی بر دستگاه قلبی-عروقی و اختلالات عضلانی ناشی از MI دارد، اظهارنظر قطعی درباره تاثیر انواع تمرین بر عواملی مانند MyoD، Pax7که ارتباط زیادی در مقابله با آتروفی عضلانی دارند، به مطالعات بیشتر و کنترل دقیق تر سایر عوامل موثر وابسته است.
پرداخت حق اشتراک به معنای پذیرش "شرایط خدمات" پایگاه مگیران از سوی شماست.
اگر عضو مگیران هستید:
اگر مقاله ای از شما در مگیران نمایه شده، برای استفاده از اعتبار اهدایی سامانه نویسندگان با ایمیل منتشرشده ثبت نام کنید. ثبت نام
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.