اثر بخشی واقعیت درمانی گروهی برسرمایه روان شناختی و مسئولیت پذیری نوجوانان طلاق

رشد طلاق در سال های اخیر جمعیت نوجوانان طلاق را افزایش داده و مشکلات و مسائل حاصل از طلاق در این دوره حساس رشدی می تواند به شدت بر سرمایه روان شناختی و مسئولیت پذیری تاثیرگذار باشد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی واقعیت درمانی گروهی بر سرمایه روان شناختی و مسئولیت پذیری نوجوانان طلاق تحت حضانت مادر بود.

این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه نوجوانان طلاق تحت حضانت مادر و مشغول به تحصیل در مدارس متوسطه دوم شهر ساری در سال تحصیلی 97-1396 بودند که نمونه ای به تعداد 60  نفر از طریق نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. گروه آزمایش در هشت جلسه واقعیت درمانی گروهی شرکت نمودند در حالی که گروه گواه، آموزشی در آن دوره دریافت نکردند. به منظور سنجش متغیرهای وابسته از پرسشنامه های سرمایه روان شناختی و مسئولیت پذیری استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری و نرم افزار SPSS-22 استفاده شد.

میانگین (انحراف معیار) سن شرکت کنندگان گروه آزمایش (6/5) 8/16 و گروه گواه، (1/6) 2/17 سال بود. میانگین (انحراف معیار) سرمایه روان شناختی گروه آزمایش در پیش آزمون (3/4) 6/24 بود که در پس آزمون به (2/3) 9/29 افزایش یافت (01/0>P) اما میانگین (انحراف معیار) گروه گواه در پیش آزمون (7/3) 25 بود که در پس آزمون به (8/2) 2/24 رسید که از نظر آماری معنادار نبود. همچنین میانگین (انحراف معیار) مسئولیت پذیری گروه آزمایش در پیش آزمون (9/19) 4/83 بود که در پس آزمون به (2/21) 9/98 افزایش یافت (01/0>P) اما میانگین (انحراف معیار) گروه گواه در پیش آزمون (20) 5/84 بود که در پس آزمون به (3/19) 8/84 رسید که از نظر آماری معنادار نبود. مولفه خوش بینی از متغیر سرمایه روان شناختی، و مولفه قانون مندی از متغیر مسئولیت پذیری، بیشترین تاثیر را از واقعیت درمانی داشته اند.

مطالعه نشان داد که آموزش واقعیت درمانی گروهی منجر به بهبود سرمایه روان شناختی و افزایش مسئولیت پذیری در نوجوانان طلاق شد.