بررسی تفاوت اثر نیترات و کلرور کادمیوم بر رشد بوته ها و جذب و ذخیره سازی کادمیوم در ریشه و اندام هوایی گوجه فرنگی در محیط هیدروپونیک

در اغلب استانداردهای محیط زیستی، حد مجاز رها سازی فلزات سنگین در محیط برای تمام ترکیبات یک عنصر به یک اندازه تعیین شده است، حال آنکه اثرهای سمی و توان آلایندگی این عناصر تا حد زیادی به نوع املاح و ترکیب شیمیایی آنها بستگی دارد (Merian، 1991). در این بررسی به منظور تبیین نقش فرم شیمیایی عناصر سنگین در آثار آلایندگی آنها، اثر کلرور و نیترات کادمیوم به طور جداگانه بر رشد بوته های گوجه فرنگی (Lycopersicum esculentum) و همچنین میزان جذب و ذخیره سازی این عنصر توسط ریشه و اندام هوایی این گیاه در حضور املاح فوق مورد مقایسه قرار گرفت.
نتایج حاصل نشان داد که اثر بازدارندگی نیترات کادمیوم بر رشد بوته ها به گونه معنی داری بیشتر از کلرور آن بود. جذب و ذخیره سازی این عنصر توسط اندام های گیاهی نیز در محیط های حاوی نیترات کادمیوم، بمراتب بیشتر از بوته های کاشته شده در محیط های دارای کلرور کادمیوم بود. لذا می توان نتیجه گیری کرد که در ارزیابی آثار آلایندگی عناصر سنگین، چنانچه سازگاری گیاهان با برخی املاح مثل نیترات موجب سهولت ورود این ترکیبات به چرخه های زیستی و آلایندگی بیشتر آنها می گردد، می باید علاوه بر کمیت، به نوع املاح و ترکیب شیمیایی آنها نیز توجه کرد.