بررسی اثربخشی آموزش والدگری متکی بر پیش گیری از پدیدایی طرحواره های ناسازگار اولیه برافزایش تاب آوری مادران کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش والدگری متکی بر پیشگیری از پدیدآیی طرحواره های ناسازگار اولیه برافزایش تاب آوری مادران کودکان بیش فعال بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه مادران کودکان بیش فعال مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرستان یزد بود که تعداد 30 نفر از آنها به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. هر دو گروه طی دو مرحله (پیش آزمون و پس آزمون) مورد ارزیابی قرارگرفتند و پرسشنامه تاب آوری کونور و دیویدسون (CD-RISC) را تکمیل کردند. آزمودنی های گروه آزمایش به مدت 10جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش والدگری متکی بر پیشگیری از پدیدآیی طرحواره های ناسازگار اولیه قرارگرفتند وگروه گواه در لیست انتظارباقی ماند. داده ها با روش آماری تحلیل کواریانس و با استفاده از نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند. نتایج به دست آمده حاکی از آن بود که آموزش والدگری متکی بر پیشگیری از پدیدآیی طرحواره های ناسازگار اولیه بر تاب آوری مادران کودکان بیش فعال اثربخش بوده است.