اثر هشت هفته تمرین تناوبی شدید و مصرف کافئین بر شاخص های گلایسمی و مقاومت به انسولین در موش های صحرایی نر دیابتی

استفاده از مکمل ها و تمرینات ورزشی برای کنترل دیابت متداول است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین تناوبی شدید و مصرف کافئین بر شاخص های گلایسمی و مقاومت به انسولین در موش های دیابتی است.

در یک مطالعه نیمه تجربی 50 سر موش صحرایی نر دیابتی شده به گروه های مساوی (کنترل، کنترل دیابتی، دیابتی + مکمل، دیابتی + تمرین و دیابتی + تمرین + مکمل) تقسیم شدند. برنامه تمرین شامل 8 هفته و هفته ای 5 جلسه (6 تا 12 وهله 2 دقیقه ای با شدت 90- 85% سرعت ماکزیمم) بود و هر هفته پنج روز mg/kg70 پودر کافئین تزریق شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی سطوح سرمی گلوکز و انسولین ناشتا و شاخص مقاومت و حساسیت به انسولین اندازه گیری شد.

تحلیل واریانس یک طرفه کاهش معنی دار گلوکز و افزایش معنی دار انسولین ناشتا را در دو گروه دیابتی + مکمل و گروه دیابت + مکمل+ تمرین نسبت به گروه کنترل دیابتی نشان داد (0/001p=). گروه دیابت + تمرین اثرگذاری بیشتری در کاهش مقاومت به انسولین نسبت به گروه کنترل دیابتی داشت (0/001p=)، اما در مقایسه با سایر گروه ها این تفاوت معنادار نبود (0/85 =p). بیشترین افزایش در شاخص حساسیت به انسولین نیز در گروه دیابتی+ مکمل مشاهده شد (0/007p =).

مصرف توام کافئین همراه با تمریناتتناوبی شدید احتمالا می تواند با بهبود سطوح گلوکز خون، انسولین، حساسیت و مقاومت به انسولین در رت های دیابتی نوع دو نقشی موثری داشته باشد که البته مستلزم تحقیقات بیشتر است.