فقه تربیتی در ترازو؛ ارزیابی نقدها

مطالعه، پایش و ارزیابی ایده‎های تازه ضروری است و «فقه تربیتی» با هویتی میان‎‎رشته‎ای و به عنوان شاخه‎ای از علم فقه و قلمروی جدید در «تربیت‎پژوهی» مراحل رشد و تکامل خود را طی می‎کند و لازم است مورد نقد و نظر قرار گیرد. نوشتار حاضر تلاش کرده تا مجموعه اشکالات و نقدهای وارد بر فقه تربیتی را گردآوری، صورت‎بندی و ارزیابی نماید. برای این منظور مجموعه اشکالات (روبنایی) ناظر به فقه تربیتی در سه محور کلان طبقه‎بندی شد که عبارت‎اند از: 1. بی‎فایده بودن «فقه تربیتی»؛ 2. آسیب‎زا بودن «فقه تربیتی»؛ 3. عدم اولویت «فقه تربیتی». در ادامه، مولف تلاش کرده تا ابتدا تقریرهای گوناگونی در هر محور ارائه نموده و سپس به ارزیابی و پاسخ به آنها بپردازد. در پایان نیز از منظر «آسیب‎شناسی» و «آینده‎شناسی» نکاتی ارائه شده است.