کاربرد زبان عامیانه در شعر نیما یوشیج

عناصر زبان عامیانه، به‌عنوان سطحی گسترده از زبان پارسی، اهمیت ویژه دارد. شاعران همواره با بهره‌گیری از این عناصر، به شعر خویش شگرفی و روایی بخشیده‌اند. علاوه بر این، بسیاری از ترکیب‌ها و اصطلاحات ساخته و پرداخته ذهن شاعران، در گذر زمان، زیرمجموعه زبان عامیانه شده است. پدر شعر نو پارسی، نیما یوشیج، کسی است که در شعر خود به فراوانی از عناصر و کارکردهای زبان عامیانه بهره جسته است و پسینیان وی، این روش را ادامه داده‌اند. بسامد بالای عناصر زبان عامیانه در شعر نیما، به‌عنوان شاعری تاثیرگذار، خط مشی شعر معاصر را به سمت شعر گفتار و همنشینی با زبان عامیانه کشانده است. نیما از تمام ظرفیت زبان عامیانه، از واج گرفته تا جمله، استفاده کرده و سخن خویش را توانمند ساخته است. در شعر نیما، زبان ادبی و زبان عامیانه، در یک همنشینی دلنشین و متعادل، به غنای زبان شعری این شاعر نام‌آوازه افزوده است. علاوه بر مصداق‌های عام زبان عامیانه، نیما از واژه‌ها، اصطلاحات و مفاهیم مربوط به فرهنگ و زبان عامه‌ گویش مازندرانی بسیار بهره گرفته و می‌توان گفت مجموعه اشعار وی فرهنگ‌واره‌ای از عناصر زبان عامیانه است. بهره‌گیری از زبان عامیانه به نیما در زمینه ابلاغ پیام شاعرانه و رسالت هنرمندانه‌اش، کمک بسزایی کرده است. کلیدواژگان: پدر شعر نو، زبان عامیانه، فرهنگ عامه، گویش مازندرانی، نیما یوشیج.