پاسخ ریشه زائی و برخی صفات بیوشیمیایی قلمه زیتون (Olea europaea L.) رقم کنسروالیا به اسید ایندول بوتیریک و پوترسین

به منظور بررسی اثر غلظت های مختلف اسید ایندول بوتیریک (0، 2000 و 4000 قسمت در میلیون) و پوترسین (0، 100 و 200 قسمت در میلیون) بر برخی از صفات رویشی و بیوشیمیایی قلمه سخت ریشه زای زیتون رقم کنسروالیا آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تجزیه واریانس داده ها نشان داد که اثر متقابل اسید ایندول بوتیریک × پوترسین بر درصد ریشه زایی، درصد کالوس زایی، تعداد ریشه، وزن ریشه، تعداد شاخه و وزن شاخه و همچنین بر میزان کربوهیدرات، میزان نیتروژن، نسبت کربن : نیتروژن (C:N)، آنزیم پراکسیداز و پلی فنل اکسیداز موثر بود. قلمه های تیمار شده با غلظت 4000 قسمت در میلیون اسید ایندول بوتیریک بیشترین میزان آنزیم پراکسیداز (114/0 میکرومول بر دقیقه بر گرم وزن تر)، پلی فنل اکسیداز (140/0 میکرومول بر دقیقه بر گرم وزن تر) و همچنین بالاترین درصد ریشه زایی را (100%) داشتند. در حالی که قلمه های تیمار شده با غلظت 4000 قسمت در میلیون اسید ایندول بوتیریک + 100 قسمت در میلیون پوترسین 80 درصد ریشه زایی داشت. با توجه نتایج این پژوهش، برای افزایش ریشه دهی در قلمه سخت ریشه زای زیتون رقم کنسروالیای می توان از غلظت 4000 قسمت در میلیون اسید ایندول بوتیریک یا از کاربرد توام 4000 قسمت در میلیون اسید ایندول بوتیریک به همراه پوترسین 100 قسمت در میلیون استفاده کرد.